Εφυγε ο καπετάν Κόρακας του ΕΛΑΣ

Εφυγε από τη ζωή την Τετάρτη 4 Φλεβάρη, σε ηλικία 97 χρόνων, ο σύντροφος Παντελής Λιότσος. Ο Παντελής, γεννήθηκε στο χωριό Παλήμπεη (Δρυμός) της Βόνιτσας, το 1912. Σπούδασε δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της ιταλικής φασιστικής επίθεσης στην Ελλάδα πολέμησε στο ελληνοϊταλικό μέτωπο, ήταν μάλιστα ο πρώτος έλληνας έφεδρος ανθυπολοχαγός που μπήκε στο Αργυρόκαστρο. Σεμνός και τίμιος, αρνήθηκε να παραλάβει –κάποια χρόνια αργότερα– το υποκριτικό «παράσημο ανδρείας» που θέλησε να του απονείμει για τη συμμετοχή του στις σκληρές αυτές μάχες εκεί το μοναρχοφασιστικό κράτος και η Φρειδερίκη, όλοι αυτοί δηλαδή που, μετά την εισβολή των Γερμανών, άφησαν τους φαντάρους του ελληνοϊταλικού μετώπου «στη μαύρη τύχη τους», για να συνεργαστούν στη συνέχεια –φανερά πλέον– με τους κατακτητές.
Ο Λιότσος εντάχθηκε στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ, όπου έγινε διοικητής λόχου του 2/39 Συντάγματος και γνωστός με το ψευδώνυμο καπετάν Κόρακας. Τον Μάη του 1944 ηγήθηκε, μαζί με τον καπετάν Φουρτούνα, μιας ιδιαίτερα δύσκολης επιχείρησης που του ανατέθηκε από το Γενικό Αρχηγείο του ΕΛΑΣ, αυτής για την απελευθέρωση της Λευκάδας από τους Γερμανούς κατακτητές, τους διάφορους «οπλαρχηγούς» και άλλα αντιδραστικά στοιχεία.
Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, ο Λιότσος, όντας έφεδρος ανθυπολοχαγός, επιστρατεύεται, τον Σεπτέμβρη του 1947, στα Γιάννενα και από κει στο Χαϊδάρι για να μεταφερθεί στη συνέχεια στη... Μακρόνησο. Αρνούμενος να κάνει «δήλωση μετανοίας» για τη συμμετοχή του στον ΕΛΑΣ και υπερασπιζόμενος τον αγώνα του λαού μας ενάντια στους κατακτητές –ο λόγος για τον οποίο βρέθηκε εκεί, όπως με θάρρος ξεστόμισε στον φασίστα διοικητή, συνταγματάρχη Νταούλη που τον «ανέκρινε» επί ώρες– καθαιρείται από αξιωματικός και βασανίζεται άγρια από τους αλφαμίτες του Γ΄ Κέντρου Μακρονήσου. Δέρνεται (τον πέταξαν μάλιστα στη θάλασσα, Νοέμβρη μήνα, για να τον ανασύρουν στη συνέχεια αναίσθητο), με αποτέλεσμα να παραμείνει επί 15 ημέρες κατάκοιτος μέσα σε αντίσκηνο και να μεταφερθεί στην Αθήνα, στον «Ευαγγελισμό». Οι συγκρατούμενοί του τότε τον θεωρούσαν σίγουρα... ετοιμοθάνατο. Τον Σεπτέμβρη του 1948 μεταφέρεται στις στρατιωτικές φυλακές της Μακρονήσου (ΣΦΑ), κατηγορούμενος άδικα για κάποια «ανθρωποκτονία». Εκεί υπέστη νέα άγρια βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς και μακρόχρονο εγκλεισμό στην απομόνωση. Από εκεί θα μεταφερθεί, το 1949, στις φυλακές της Λευκάδας όπου θα δικαστεί και θα αθωωθεί για την υποτιθέμενη ανθρωποκτονία, δεδομένου ότι ακόμα και οι συγγενείς του θύματος κατέθεσαν πως δεν είχε καμία σχέση με αυτήν. Την αθώωσή του ακολουθεί, ξανά, μεταφορά του στη... Μακρόνησο (ΣΦΑ), στην απομόνωση, με νέους καθημερινούς ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια, μέχρι το 1950, όταν θα εξοριστεί στον Αϊ-Στράτη.
Επί 17 ολόκληρα χρόνια ο Παντελής Λιότσος βρισκόταν στη φυλακή και στην εξορία. Συνεπής στην υπόθεση και στα ιδανικά του λαού και του αριστερού επαναστατικού κινήματος, κατήγγειλε σθεναρά –από την περίοδο ήδη, της εξορίας του στον Αϊ-Στράτη, αλλά και στη συνέχεια– τη δεξιά στροφή του κομμουνιστικού κινήματος, στα μέσα της δεκαετίας του ’50 και την κυριαρχία του ρεβιζιονισμού σε αυτό και ενεργοποιήθηκε στις γραμμές του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.
Θα τον θυμόμαστε να έρχεται σε πολιτικές εκδηλώσεις «μην έχοντας όμως μαζί του το... όπλο του», όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Θα τον θυμόμαστε να χαρακτηρίζεται από την όρεξη για τη ζωή, ακόμα και στα πιο βαθιά του γεράματα. Μαζί του πάντα, στήριγμα και συμπαραστάτρια, η κυρά Λούλα –αυτή η ακούραστη σύντροφος της ζωής του. Αντίο, σύντροφε!