Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

31 Μαΐ 2010

Οι σιωνιστές θα πληρώσουν για τα εγκλήματα που διαπράττουν!


Δευτέρα 31 Μαΐου 2010


Οι σιωνιστές θα πληρώσουν
για τα εγκλήματα που διαπράττουν!

Οι διεθνείς εγκληματίες, ηγέτες του Ισραηλινού κράτους ξανακτύπησαν! Απέδειξαν για μια ακόμη φορά πως είναι άξιοι συνεχιστές των ναζιστικών και φασιστικών εγκλημάτων του εικοστού αιώνα.

Δολοφόνησαν εν ψυχρώ άοπλους συμπαραστάτες του αγώνα των Παλαιστινίων αφού πρώτα κατέλαβαν τα πλοία, μεταξύ αυτών και ελληνικά, που φορτωμένα ανθρωπιστική βοήθεια προσπαθούσαν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Συνέλαβαν εκατοντάδες μέλη του Κινήματος Ελεύθερη Γάζα, τραυμάτισαν δεκάδες και άρπαξαν τα πλοία. Όχι σαν κοινοί πειρατές όμως! Γιατί και οι σύγχρονοι πειρατές στις ακτές της Σομαλίας λόγου χάρη και αλλού, έχουν δείξει πως σέβονται την ανθρώπινη ζωή. Αλλά σαν κανονικοί υπάνθρωποι, κατά συρροή εγκληματίες τρομοκράτες που το μόνο που τους ταιριάζει είναι μια σύγχρονη δίκη της Νυρεμβέργης.

Την ίδια ευθύνη για τα εγκλήματα του Ισραήλ φέρουν και όσοι, με επικεφαλής τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, το στηρίζουν δεκαετίες τώρα στην πολιτική γενοκτονίας που ασκεί συστηματικά ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης. Αλλά και η ελληνική κυβέρνηση είναι συνένοχη στα όσα συνέβησαν, και μάλιστα στα διεθνή ύδατα, σήμερα τα ξημερώματα. Με την εκκωφαντική σιωπή της στις απειλές των Ισραηλινών ημέρες τώρα και με την συνέχιση της στενής σχέσης με το Ισραηλινό σιωνιστικό κράτος. Κατόπιν εορτής ( δηλαδή της σφαγής) αναγκάστηκε να διακόψει τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις που διεξήγαγε την ίδια ώρα που αυτές οι δυνάμεις διέπρατταν ακόμη ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί τους εργαζόμενους και την νεολαία, κάθε προοδευτικό άνθρωπο να καταδικάσει το νέο αυτό έγκλημα των σιωνιστών δολοφόνων. Να πάρει μέρος ενεργά στα συλλαλητήρια που θα γίνουν σε όλη τη χώρα. Να δυναμώσει τον αγώνα της υπεράσπισης του παλαιστινιακού λαού. Να δυναμώσει τον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού και όσους τη στηρίζουν.

AΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΈΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΈΝΤΩΝ!

ΝΑ ΣΠΆΣΕΙ Ο ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΌΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΌΣ ΤΗΣ ΛΩΡΊΔΑΣ ΤΗΣ ΓΆΖΑΣ!

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΎΝ ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΊΕΣ ΣΙΩΝΙΣΤΈΣ!

ΚΑΜΙΆ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΌ ΚΡΆΤΟΣ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΌΜΕΝΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΙΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΈΣ ΚΊΝΗΜΑ ΣΥΜΠΑΡΆΣΤΑΣΗΣ!


Οι σιωνιστές θα πληρώσουν για τα εγκλήματα που διαπράττουν!

Ανακοίνωση Τύπου
 
Οι σιωνιστές θα πληρώσουν για τα εγκλήματα που διαπράττουν! 
 
Οι διεθνείς  εγκληματίες,  ηγέτες του Ισραηλινού κράτους ξανακτύπησαν!  Απέδειξαν  για μια ακόμη φορά πως είναι άξιοι συνεχιστές των ναζιστικών και φασιστικών εγκλημάτων του Εικοστού αιώνα. 
 
Δολοφόνησαν εν ψυχρώ άοπλους συμπαραστάτες του αγώνα των Παλαιστινίων αφού πρώτα κατέλαβαν τα πλοία, μεταξύ αυτών και ελληνικά, που φορτωμένα ανθρωπιστική βοήθεια προσπαθούσαν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Συνέλαβαν εκατοντάδες μέλη του  Κινήματος Ελεύθερη Γάζα, τραυμάτισαν δεκάδες και άρπαξαν τα πλοία. Όχι σαν κοινοί πειρατές όμως !  Γιατί και οι σύγχρονοι πειρατές στις ακτές της Σομαλίας λόγου χάρη  και άλλού , έχουν δείξει πως σέβονται την ανθρώπινη ζωή. Αλλά σαν κανονικοί υπάνθρωποι , κατά συρροή  εγκληματίες τρομοκράτες που το μόνο που τους ταιριάζει είναι μια σύγχρονη δίκη της Νυρεμβέργης.
 
Την ίδια ευθύνη για τα εγκλήματα του Ισραήλ φέρουν  και όσοι , με επικεφαλής τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, το στηρίζουν δεκαετίες τώρα στην πολιτική γενοκτονίας που ασκεί συστηματικά ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης. Αλλά και η ελληνική κυβέρνηση είναι συνένοχη στα όσα συνέβησαν, και μάλιστα στα διεθνή ύδατα, σήμερα τα ξημερώματα.  Με την εκκωφαντική σιωπή της στις απειλές των Ισραηλινών ημέρες τώρα και με την συνέχιση της στενής σχέσης με το Ισραηλινό σιωνιστικό κράτος. Κατόπιν εορτής ( δηλαδή της σφαγής) αναγκάστηκε να διακόψει τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις που διεξήγαγε την ίδια  ώρα  που αυτές οι δυνάμεις διέπρατταν  ακόμη ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας .
 
Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί  τους εργαζόμενους και την νεολαία, κάθε προοδευτικό άνθρωπο να πάρει ενεργά μέρος στις σημερινές διαδηλώσεις που ανακοινώθηκαν σε δεκάδες πόλεις της χώρας. Να απαιτήσουμε να απελευθερωθούν όσοι συνελήφθησαν άμεσα. Να σπάσει ο γενοκτονικός αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας. Να τιμωρηθούν οι εγκληματίες σιωνιστές. Καμιά σχέση με το σιωνιστικό κράτος. Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους Παλαιστίνιους και το διεθνές κίνημα συμπαράστασης.
 
 
Αθήνα 31/5/2010
 
ΚΚΕ(μ-λ)

30 Μαΐ 2010

Οσα θα θέλαμε να πούμε στην εκδήλωση στο Σπόρτιγκ, αν επιτρέπονταν οι παρεμβάσεις

Η Αριστερά μπροστά στο ιστορικό καθήκον

της οργάνωσης της μαζικής λαϊκής αντίστασης


Οσα θα θέλαμε να πούμε στην εκδήλωση στο Σπόρτιγκ, αν επιτρέπονταν οι παρεμβάσεις


Ολα ξανά υπό κρίση

Οι συνθήκες βέβαια είναι πρωτόγνωρες. Μια καταιγιστική επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού εξελίσσεται σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας. Με πρωτοφανή ένταση και ταχύτητα προωθείται η πλήρης παραρτημοποίηση της χώρας στον ιμπεριαλισμό, η πλήρης υποδούλωση των εργαζομένων στο κεφάλαιο. Η γενικευμένη καπιταλιστική κρίση εκφράζεται πολλαπλάσια στην εξαρτημένη και αποσυγκροτημένη ελληνική οικονομία και κοινωνία που βρίσκεται μπροστά στην ολοκληρωτική ερήμωση.

Στη δίνη αυτή –και κάτω από την παρόξυνση του συνόλου των κοινωνικών αντιθέσεων- θα σαρωθούν βολέματα, αδράνειες και επάρκειες. Θα δοκιμαστούν «βεβαιότητες», θα συντριβούν «ασφάλειες» και αυταρέσκειες. Πολιτικά «προϊόντα» διάφορων αποχρώσεων θα απογειώνονται και θα συντρίβονται με ταχύτητα. Πολιτικές αντιλήψεις, οργανώσεις και συλλογικότητες θα τεθούν στη δοκιμασία τού αν είναι σε θέση -όχι σε επίπεδο σχεδίου, αλλά στην πραγματική ζωή- να ανταποκριθούν στα καθήκοντα που θέτει η πραγματικότητα, που θέτουν οι ανάγκες του λαού, που γεννάει η ταξική πάλη.


Ποιο είναι, όμως, το βασικό καθήκον;

Είναι γεγονός ότι οι εξελίξεις θέτουν μια πληθώρα καθηκόντων στις δυνάμεις που θέλουν να υπηρετήσουν το κίνημα. Είναι, επίσης, γεγονός ότι τα καθήκοντα αυτά δεν μπορούν να απαντηθούν όλα με την «ίδια ταχύτητα» ούτε και έχουν την ίδια ιεράρχηση.

Θα λέγαμε, ας πούμε, ότι το βασικό καθήκον είναι ότι πρέπει να γίνει επανάσταση. Ετσι κι αλλιώς, το ζήτημα που ουσιαστικά έχει τεθεί είναι σε κάθε επίπεδο το «ποιος – ποιον». Με δεδομένο, βέβαια, ότι ο ιστορικός χρόνος γνωρίζει στις μέρες μας μια τρομακτική συμπύκνωση, πόσο αρκετή είναι η παραπάνω διαπίστωση σε ένα έδαφος που η ήττα τού χτες αναμετριέται με τις ανάγκες ανασυγκρότησης του σήμερα; Σε μια πραγματικότητα που ακόμα οι συγχύσεις και η -για χρόνια- κυριαρχία αστικών και ρεφορμιστικών απόψεων είναι υπό αναίρεση αλλά δεν έχουν ηττηθεί;

Αν βγαίναμε από τα αμφιθέατρα των «πολιτικοποιημένων», η ίδια η ζωή μάς δείχνει ποιο είναι το βασικό καθήκον: Είναι η ανάγκη συγκρότησης μαζικού μετώπου αντίστασης στην ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική επίθεση. Η δημιουργία δικτύων λαϊκής αγωνιστικής αλληλεγγύης. Ο συντονισμός σωματείων, οργανώσεων, δημοτικών σχημάτων, εργατικών σχημάτων, ανεξάρτητων ανθρώπων ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης. Με λίγα λόγια, η υπεράσπιση του ίδιου του δικαιώματος στη ζωή.

Η πραγματική εξέλιξη των αγώνων αυτών δημιουργεί το πραγματικό έδαφος για το ανέβασμα της πάλης σε άλλο πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο και θα δημιουργήσει άλλα καθήκοντα που ούτε μπορούμε σήμερα να φανταστούμε. Ή, για να το πούμε αλλιώς: Αραγε ο Λένιν ήξερε από το Δεκέμβρη τις «Θέσεις του Απρίλη»;

Η αποτελεσματική ανταπόκριση σε αυτό το καθήκον ΖΩΗΣ της εργατικής τάξης και του λαού θα οξύνει την κρίση του συστήματος για τον απλό λόγο ότι κάθε κερδισμένο λαϊκό δικαίωμα είναι παράγοντας όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Γι’ αυτό η γνωστή φιλολογία για «αριστερή διέξοδο» από την κρίση είναι μια φιλολογία που, εκούσια ή ακούσια, φλερτάρει πότε με το κίνημα και πότε με γέφυρες με το σύστημα.


Κίνημα ή κινηματικός κυβερνητισμός;

Ωστόσο, το πώς τοποθετιέται κανένας στο ζήτημα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση» καθορίζει και το τι λέει από σήμερα. Οσοι παρεμβαίνουν στο κίνημα είναι υποχρεωμένοι να απαντήσουν καθαρά σε μερικά ερωτήματα:

Υπάρχουν δυνατότητες κυβερνητικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων προς όφελος του λαού στις σημερινές συνθήκες; Υπάρχει δυνατότητα αυτόνομου λαϊκού και εργατικού κινήματος ή μόνο συμπληρωματικού σε αστικές εκδοχές; Υπάρχουν δυνάμεις της αστικής τάξης που βλέπουν σε μια ανεξάρτητη και «φιλολαϊκή» διαχείριση; Η λύση είναι στο κίνημα ή σε νεο-σοσιαλδημοκρατικές κυβερνητικές λύσεις με ολίγη από κίνημα; Θα τελειώνουμε τις απεργίες για τα αντιασφαλιστικά σαλπίζοντας δημοψηφίσματα ή θα προσπαθούμε να τις συνεχίζουμε; Θα βγαίνουμε στο δρόμο και θα «παλεύουμε» να πέσει η κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι θα τσιμπήσουμε κάτι από την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, ή θα παλεύουμε για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής; Πού αλλού, εκτός από κομμάτια της αστικής τάξης, απευθύνεται το αίτημα για «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους»; Αναγνωρίζει η Αριστερά ότι ο λαός και η εργατική τάξη χρωστάνε στον ιμπεριαλισμό; Αν η κυβέρνηση επαναδιαπραγματευτεί το χρέος, η επίθεση θα κοπάσει;

Ή για να το πούμε ωμά: Για πόσο ακόμα οι διάφορες εκδοχές της Αριστεράς θα θρηνούν για την απώλεια της «παλιάς καλής σοσιαλδημοκρατίας» (που στην πραγματικότητα ήταν μια λαίλαπα) και θα προσπαθούν μάταια να καλύψουν το κενό της; Και, για να το πούμε ακόμα πιο ωμά: Δεν οφείλονται κάποιες εξηγήσεις και απολογισμοί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το δρόμο που πήρε – δηλαδή αυτόν που όλοι ξέραμε ότι θα έπαιρνε;

Οσο μας αφορά, έχουμε δώσει τις απαντήσεις μας καθαρά. Η καπιταλιστική κρίση και η επιθετικότητα του συστήματος δεν αφήνει κανένα περιθώριο φιλολαϊκών διαχειρίσεων. Το σύστημα πιέζει σε πλήρη ευθυγράμμιση και βγάζει «εκτός νόμου» όποιον δεν είναι απολύτως στοιχισμένος. Η ελληνική αστική τάξη χρωστάει την ύπαρξή της στον ιμπεριαλισμό και έχει δεσμούς εξάρτησης με ΗΠΑ και ΕΕ.

ΔΕΝ υπάρχουν στους κόλπους της αστικής τάξης παραλήπτες των μηνυμάτων καλής θέλησης «για να βγούμε από την κρίση». Μόνη λύση για μας είναι η ανάπτυξη του κινήματος αντίστασης και της ταξικής πάλης.

Και τότε τι; Μόνο κίνημα βλέπουμε; Πού είναι η ανάγκη «πολιτικής συγκρότησης» και κάλυψης του πολιτικού κενού; Οσο κι αν μας είναι δυσάρεστο, όσο κι αν προτιμούσαμε να ήταν αλλιώς, εμείς δεν υποσχόμαστε πράγματα που ξέρουμε ότι ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ.

Το πραγματικό πολιτικό κενό είναι ότι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κόμμα, δεν έχουν σωματεία, δεν έχουν ουσιαστικές συγκροτήσεις. Το κενό αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί από πολιτικές πρωτοβουλίες οργανώσεων, αλλά μπορεί να βρει έδαφος απάντησης ΜΟΝΟ στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Οποιος βάζει το ζήτημα με το πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω ακούγεται ευχάριστος αλλά δεν δημιουργεί κανέναν πραγματικό όρο απάντησης του προβλήματος. Ισα ίσα, το δείχνει πιο απλό, το συσκοτίζει, ανακυκλώνει την κυριαρχία αυταπατών που τόσο πολύ έχουμε πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια.


Κοινή δράση – πολιτικός διάλογος

Ομως, παρά τις διαφωνίες και τις διαφορετικές προσεγγίσεις, στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες είναι ανάγκη μέσα από την πλατύτερη κοινή δράση να διευκολυνθεί η κίνηση πλατιών μαζών, να ανοίγει με ειλικρίνεια ο πολιτικός διάλογος, να πάψει η λογική των μαγαζιών, να γίνει πραγματική κουλτούρα για όλους ο συνδυασμός ανοιχτής αντιπαράθεσης στα σημεία διαφωνίας και κοινής δράσης στα σημεία συμφωνίας. Αυτό πρέπει να κάνουμε όσοι ενδιαφερόμαστε για τη λαϊκή υπόθεση και όχι για την -όποια- αναπαραγωγή μας στον πολιτικό χάρτη.

Γι’ αυτό μας προκαλεί σοβαρά ερωτηματικά η άρνηση των διοργανωτών της σημερινής συγκέντρωσης να δώσουν βήμα λόγου σε άλλες οργανώσεις της Αριστεράς. Πόσω μάλλον που αναφέρονται στην έννοια του «Μετώπου» την οποία πολλοί έχουν ως προμετωπίδα, αλλά τραγικά ελάχιστοι είναι εκείνοι που την εννοούν πραγματικά.

Η κατάσταση είναι κρίσιμη, ενδιαφέρουσα, πραγματική! Θα προσπαθήσουμε να την απαντήσουμε στην πράξη;


Εξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ

ΟΧΙ στις εκλογικές-κοινοβουλευτικές αυταπάτες

Γενικός συντονισμός στο κίνημα σωματείων, οργανώσεων, δημοτικών σχημάτων, εργατικών σχημάτων, ανεξάρτητων ανθρώπων ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, τις απολύσεις, την κρατική τρομοκρατία.

Ανάπτυξη δικτύων λαϊκής αγωνιστικής αλληλεγγύης

ΑΚΥΡΗ Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ Κ. ΜΠΕΚΙΑΡΗ!

ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ!


Την ακυρότητα της απόλυσης του συνδικαλιστή Κώστα Μπεκιάρη από την εταιρεία γραφικών τεχνών ΦΩΤΟΛΙΟ & ΤΥΠΙΚΟΝ και την υποχρέωση της εταιρείας να τον επαναπροσλάβει αποφάσισε στις 12 Μαΐου το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.

Ο Κώστας Μπεκιάρης είχε απολυθεί στις 29 Μαΐου 2009 από τη συγκεκριμένη εταιρεία με την πρόφαση της μείωσης του κύκλου των εργασιών και της γενικότερης κρίσης. Όμως, πραγματική αιτία ήταν η συνδικαλιστική του δράση στον κλάδο και η παρουσία του ως μάρτυρα υπεράσπισης συναδέλφου του ο οποίος είχε απολυθεί από την εταιρεία αυτή και ο οποίος διεκδικούσε απλήρωτες υπερωρίες. Μάλιστα, η απόλυση του Κ. Μπεκιάρη έγινε μόλις δύο εβδομάδες μετά από τη δικαίωση του συναδέλφου του από το Εφετείο!

Η απόλυση του Κ. Μπεκιάρη κινητοποίησε δεκάδες εργαζόμενους, και όχι μόνο από τον κλάδο των γραφικών τεχνών, προκάλεσε την έκδοση ψηφισμάτων αλληλεγγύης από διάφορα σωματεία, ενώ συγκροτήθηκε και Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης η οποία έκανε μαζικές παρεμβάσεις τόσο στην Επιθεώρηση Εργασίας όσο και στο χώρο της επιχείρησης. Η απόφαση του Πρωτοδικείου αποτελεί μία σαφέστατη νίκη όλων αυτών των εκδηλώσεων συμπαράστασης και αλληλεγγύης, αλλά και συνολικά του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος.

Πρώτο, γιατί αυτή η έκφραση αλληλεγγύης, και η κινητοποίηση όλων αυτών των εργαζομένων αποτέλεσε το ουσιαστικό αντίβαρο στην προσπάθεια της επιχείρησης να απαξιώσει τη συνδικαλιστική δράση του Κ. Μπεκιάρη. Προσπάθεια που έφτασε μέχρι στο σημείο της ανοιχτής τρομοκρατίας των συναδέλφων του και του πειθαναγκασμού τους να υπογράψουν δηλώσεις στήριξης της εταιρείας. Μάλιστα, κάποιους από αυτούς τους ανάγκασε να καταθέσουν και ένορκες βεβαιώσεις εναντίον του, ενώ ακόμα και την παρέμβαση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης την παρουσίασε ως «εισβολή».

Δεύτερο, γιατί με την απόφαση αυτή αναγνωρίζεται η συνδικαλιστική δράση ενός εργαζομένου ακόμη και εάν αυτός δεν είναι εκλεγμένο μέλος στη διοίκηση σωματείου. Γιατί ο Κ. Μπεκιάρης όταν απολύθηκε δεν ήταν πια μέλος της διοίκησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λιθογράφων και δεν προστατευόταν από τις διατάξεις του νόμου 1264/82. Πράγμα το οποίο εντέχνως και με επιμονή επιδίωξε να προβάλει η πλευρά της εργοδοσίας προσπαθώντας να περιορίσει την έννοια της συνδικαλιστικής δράσης, αναγνωρίζοντάς την μόνο σε εκλεγμένα μέλη σωματείων. Μάλιστα στην προσπάθειά της αυτή είχε και την αμέριστη συνδρομή του ΣΕΜΕΕ (Σύνδεσμος Εκτυπωτικών Μέσων Επικοινωνίας Ελλάδος), δηλαδή της αντίστοιχης εργοδοτικής ένωσης η οποία παρουσιάστηκε ως διάδικος στο πλευρό της εργοδοσίας, πράγμα πολύ σπάνιο, αν όχι πρωτοφανές, σε αντίστοιχες δίκες.

Τρίτο, διότι αποτελεί ένα πλήγμα, μικρό αλλά σημαντικό, στη μεθοδευμένη προσπάθεια του κεφάλαιου και της εργοδοσίας να χτυπήσει την οργανωμένη συνδικαλιστική δράση. Στην εποχή της σαρωτικής επίθεσης σε δικαιώματα και κατακτήσεις, στην εποχή που ΔΝΤ και ΕΕ απαιτούν την επιβολή κοινωνικού και εργασιακού μεσαίωνα στη χώρα και το ντόπιο πολιτικό προσωπικό τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) εκτελεί πειθήνια, ο συνδικαλισμός και κάθε μορφή οργάνωσης των εργατικών αντιστάσεων αποτελεί «κόκκινο πανί» για το σύστημα. Και η υπεράσπισή τους αποτελεί όρο για την ανακοπή της λαίλαπας που έχει ξεκινήσει.

Τέταρτο, διότι προστίθεται σε μια σειρά αντίστοιχες νίκες που είχε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα και οι οποίες δίνουν κουράγιο σε όλους τους εργαζόμενους, ανανεώνουν και δυναμώνουν την εμπιστοσύνη στη συλλογική πάλη, στο μαζικό αγώνα, στην εργατική αλληλεγγύη. Η δικαίωση της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου, απολυμένης από τη φαρμακοβιομηχανία DEMO, η δικαίωση του Ορέστη Κώτσια, απολυμένου από την εταιρεία τηλεφωνίας TELEPERFORMANCE, η ανάκληση της απόλυσης του Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις Άγρα, η ανάκληση της απόλυσης της Όλγας Κολιούση από τη Wind είναι μερικές μόνο από τις πρόσφατες νίκες της αγωνιστικής υπεράσπισης της συνδικαλιστικής δράσης.

Αυτός ο δρόμος, ο δρόμος της αλληλεγγύης, ο δρόμος της αγωνιστικής ενότητας, ο δρόμος της αποφασιστικής ταξικής σύγκρουσης σε όλα τα μέτωπα, μικρά και μεγάλα, ενάντια σε όλες τις προκλήσεις είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι.

Γιατί οι προκλήσεις είναι ήδη μπροστά μας. Γιατί το κεφάλαιο δεν θα σταματήσει, αν δεν το σταματήσουμε. Γιατί καμία δικαστική απόφαση -όσο θετική κι αν είναι- δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δύναμη του μαζικού, εργατικού αγώνα.


Αθήνα, 25 Μαΐου 2010


Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης

ΕΚΑ: Με την εκλογή νέου ΔΣ έληξε το 27ο Συνέδριο

Με τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου ΔΣ έληξε το 27ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Και στις εκλογές προσήλθαν με... ευλάβεια οι ανύπαρκτοι-στο-Συνέδριο αντιπρόσωποι όλων των παρατάξεων! Ακόμη και αυτοί του ΠΑΜΕ που αποχώρησαν από τις διαδικασίες του Συνεδρίου καταγγέλλοντας τους υπόλοιπους για απαξίωση του Συνεδρίου! Στα αποτελέσματα καταγράφεται σημαντική ενίσχυση της ΠΑΣΚΕ η οποία απέσπασε και μία επιπλέον έδρα. Γεγονός το οποίο μπορεί να μοιάζει αντιφατικό με την κυβερνητική στάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά εξηγείται εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι εκλογές για την ανάδειξη των συγκεκριμένων αντιπροσώπων έγινε μέσα στην τελευταία τριετία όπου το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση με τη ΝΔ στην κυβέρνηση. Αυτός είναι και ο λόγος που η ΔΑΚΕ είχε τόσο μεγάλη πτώση, χάνοντας και δύο έδρες στο ΔΣ. Πτώση είχε και η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) λόγω της μεγάλης μείωσης στη συμμετοχή των εκλογών του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η ενίσχυση των ψηφοδελτίων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το κοινό ψηφοδέλτιο ΕΡΓΑΣ-Ταξική Πορεία πήρε 7 ψήφους, ενώ η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα με 74 ψήφους κατάφερε να εκλέξει και μέλος στο ΔΣ του ΕΚΑ.

Απεργία 20 Μάη

ΑΘΗΝΑ
Μαζικά, απεργιακά, αποφασιστικά

Γέμισαν ξανά οι δρόμοι της Αθήνας από κόσμο, εργαζόμενους, άνεργους και νεολαίους στις 20 του Μάη. Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών έδωσαν για μια ακόμη φορά μαζική, αγωνιστική, απεργιακή απάντηση στην αντεργατική επιδρομή που έβαλε πλέον στο στόχαστρο και το δικαίωμα στην ασφάλιση. Η αποφασιστικότητα, ο παλμός και η μαζικότητα ήταν η καλύτερη απάντηση στη μεθοδευμένη προσπάθεια των αστικών επιτελείων να αποκλείσουν την επανάληψη της απεργιακής συγκέντρωσης στις 5 Μάη. Και μπορεί στις 20 Μάη ο κόσμος που διαδήλωσε να ήταν αισθητά λιγότερος απ’ ότι στις 5 Μάη, αλλά το γεγονός ότι γύρω στις 50.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στο νέο εργασιακό μεσαίωνα αποτελεί μία πολύ σοβαρή υπόθεση! Ιδιαίτερα, μάλιστα, εάν λάβει κανείς υπόψη του το κλίμα που επικρατούσε όλες τις προηγούμενες ημέρες. Με τα αστικά ΜΜΕ να έχουν «θάψει» την απεργία... Με την προβοκάτσια που κόστισε τη ζωή στους τρεις εργαζόμενους της Μαρφίν να αξιοποιείται στο έπακρο από τους «πρόθυμους» του συστήματος και να καλλιεργείται κλίμα τρομοκρατίας αλλά και στοχοποίησης των κινητοποιήσεων και των διαδηλωτών... Με έκδηλη την απροθυμία της συνδικαλιστικής ηγεσίας σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να δημιουργήσουν απεργιακό κλίμα... Με το ΠΑΜΕ να έχει δώσει τον «υπέρ πάντων αγώνα» για την κομματική του φιέστα στις 15 του Μάη και να κάνει ελάχιστα πράγματα για την απεργία (δείγμα και αυτό της αντίληψης που κουβαλάνε οι ρεφορμιστές του ΚΚΕ)... Με τις απειλές και τους εκβιασμούς στους χώρους δουλειάς να έχουν πολλαπλασιαστεί... Με όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εκτός του Ηλεκτρικού, να έχουν κηρύξει 24ωρη απεργία... Και παρ’ όλα αυτά, οι εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν! Και εξέπληξαν ευχάριστα ακόμη και τους πιο αισιόδοξους! Κάνοντας σαφές ότι έχουμε μπει σε μια νέα περίοδο για το εργατικό κίνημα. Μια περίοδο όπου οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων εκφράζονται πολύ πιο μαζικά στο δρόμο, με την ελάχιστη προετοιμασία και προπαγάνδιση. Και το βέβαιο είναι ότι έχουμε πολλά ακόμη να δούμε. Τα γνωρίζει πολύ καλά το σύστημα όλα αυτά. Και φροντίζει να θωρακίζεται με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο. Οι εικόνες δικτατορίας που έζησαν όσοι κατευθύνθηκαν προς τη συγκέντρωση του Μουσείου ήταν ό,τι πιο αποκαλυπτικό: Αποκλεισμοί δρόμων και στεκιών συλλογικοτήτων, διμοιρίες των ΜΑΤ σε κάθε γωνία, εκατοντάδες σωματικοί έλεγχοι, αλλά και 98 «προληπτικές προσαγωγές». Οτιδήποτε κινιόταν στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το Μουσείο ήταν εξ’ ορισμού ύποπτο! Και σαν αποκορύφωμα ήρθε η ωμή επίθεση από δυνάμεις ΜΑΤ και Δέλτα στα μέλη του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου που κατευθύνονταν προς το χώρο της συγκέντρωσης με το πανώ του συλλόγου! Επίθεση που μαζί με αρκετές ακόμη αποδεικνύουν τη στοχοποίηση σωματείων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων που κινούνται έξω από το δίπολο ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ, αλλά και την ανάγκη να υπάρξει ακόμη πιο μαζική, οργανωμένη και συλλογική απάντηση στην ένταση και επέκταση της κρατικής καταστολής. Βέβαια, μπροστά στην ανάγκη μιας τέτοιας απάντησης μάλλον δεν θα πρέπει να ποντάρει κανείς στο ΠΑΜΕ! Το οποίο φρόντισε για μια ακόμη φορά να τονίσει την «υπευθυνότητά» του προς τις δυνάμεις του συστήματος και να διαδηλώσει από την Πειραιώς προς το Υπουργείο Εργασίας και το... Θησείο!!! Μία κίνηση σε ευθεία αναλογία με την αντίστοιχη κίνηση που είχε κάνει στις 10 Δεκέμβρη του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξ. Γρηγορόπουλου. Μία κίνηση που έγινε μετά από την επίσκεψη Παπαρήγα στο Χρυσοχοΐδη. Μια κίνηση η οποία -έμμεσα αλλά σαφέστατα-νομιμοποιεί την κρατική καταστολή απέναντι στους εργαζόμενους που επιλέγουν να μην πορευτούν με το ΠΑΜΕ! Σε κάθε περίπτωση, η απεργία στις 20 του Μάη ήταν αποκαλυπτική. Οι απεργοί, οι άνεργοι και οι νεολαίοι που πορεύτηκαν στους δρόμους της Αθήνας άφησαν ανοιχτό το ραντεβού για την επόμενη κινητοποίηση. Όπως ανοιχτούς άφησαν και τους λογαριασμούς τους με το σύστημα!

Θεσσαλονίκη

Παρά την αγωνιώδη προσπάθεια των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να προσφέρουν «καλές υπηρεσίες» στην κυβέρνηση και να ανακόψουν με κάθε τρόπο την τάση των εργαζομένων και της νεολαίας να ξεσηκωθούν και να αντισταθούν στην αντιλαϊκή πολιτική της εξάρτησης, της λιτότητας, της ανέχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Παρότι πέρασαν δεκαπέντε μέρες από τη μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη, κατά τις οποίες οι συγκεκριμένες παρατάξεις επιδίωξαν να δημιουργήσουν κλίμα κινηματικής αδράνειας, οι εργαζόμενοι του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα βγήκαν ξανά στους δρόμους. Η διαδήλωση υπολειπόταν της αντίστοιχης της 5ης Μάη, ήταν όμως μαζική, οργισμένη και μαχητική. Από τις πιο μεγάλες και επιτυχημένες των τελευταίων χρόνων. Η διαδήλωση ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο και κινήθηκε διαμέσου της Αγίου Δημητρίου, Ιασονίδου, Εγνατία και Αντιγονιδών ως το κτίριο της ΓΓ Μακεδονίας-Θράκης, όπου και ολοκληρώθηκε περίπου στις 2 το μεσημέρι. Η Πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων σωματείων έκανε προσυγκέντρωση στην Καμάρα και διαμέσου της Εγνατίας πορεύτηκε προς τη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου. Στην προσυγκέντρωση της Καμάρας συμμετείχαν τα μπλοκ του ΚΚΕ(μ-λ), της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Δικτύου Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων και της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης. Στην Καμάρα συμμετείχε και η Πρωτοβουλία κατοίκων της Τούμπας που ξεκίνησε με συγκέντρωση από τον Άγιο Θεράποντα. Ξεχωριστή νότα στην προσυγκέντρωση έδωσαν οι φοιτητικοί σύλλογοι του Μουσικού και του Εικαστικού του ΑΠΘ που με τη ζωντάνια και το πάθος τους έδωσαν ξεχωριστό παλμό και αισιοδοξία στη συγκέντρωση. Ξεχωριστή συγκέντρωση και διαδήλωση έκανε το ΠΑΜΕ στο άγ. Βενιζέλου, φροντίζοντας για άλλη μια φορά να μην υπάρξει η παραμικρή όσμωση ανάμεσα στους απεργούς εργαζόμενους των δυο συγκεντρώσεων. Παράλληλα, συνεχίζονται οι πρωτοβουλίες και οι κινητοποιήσεις των κατοίκων στις διάφορες γειτονιές της πόλης. Ιδιαίτερα για την Πέμπτη 27 Μάη προγραμματίζεται συλλαλητήριο από την Πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων στην πλατεία Επταλόφου στους Αμπελόκηπους.
Λάρισα
Στις 20 Μάη οι δρόμοι της Λάρισας για ακόμα μια φορά γέμισαν με κόσμο, εργαζόμενους και νεολαία. Ωστόσο εάν και η πορεία ήταν ικανοποιητική για τα δεδομένα της πόλης, ήταν μικρότερη από αυτήν της 5ης Μάη. Η στάση ΚΚΕ-ΠΑΜΕ που με μια αντίληψη κηδεμονίας του Εργατικού Κέντρου (ΕΚ) έφτασε στο σημείο να καλεί το ΕΚ σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, κάθε άλλο παρά συσπειρώνει την αγανάκτηση και την οργή του κόσμου. Η διασπαστική αντικινηματική λογική εκφράζεται και με "υγειονομικές ζώνες" κάποιων μέτρων από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, που αποκλείουν κάθε επαφή του μπλοκ του ΕΚ–ΠΑΜΕ με τα αλλά τμήματα της πορείας, σκηνικό που είδαμε και στις 5 Μάη και πολύ εντονότερα στις 20 Μάη. Αξίζει να αναφερθεί ακόμα ότι στην πορεία στις 5 Μάη, και ενώ το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ και της ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ πλησίαζαν στην κεντρική πλατεία όπου ήταν και η συγκέντρωση ΕΚ και ΠΑΜΕ υπήρξε ευθεία επίθεση του πρόεδρου του ΕΚ από το βήμα του ομιλητή προς όλους αυτούς που το Δεκέμβρη κατέβαιναν στους δρόμους με τους πιτσιρικάδες και τώρα έρχονται στις συγκεντρώσεις του ΚΚΕ. Η κύρια ευθύνη του ΚΚΕ όμως δεν εντοπίζεται μόνο στα παραπάνω -άλλωστε όλα αυτά είναι τακτικές που τις έχουμε συνηθίσει πλέον- αλλά στο ότι αρνούνται να πάρουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία για τοπική δράση, συμμετέχοντας μόνο σε όσες κινητοποιήσεις αποφασίζονται κεντρικά, βάζοντας τις κινηματικές δυνάμεις της πόλης στο ρελαντί μέχρι το επόμενο μεγάλο γεγονός, όταν και όποτε αυτό αποφασιστεί. Στην ιδία διασπαστική λογική κινείται και η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, που εμμένει στη λογική του καλέσματος σε διαφορετική πλατεία και διαφορετική ώρα προκειμένου να μην υπάρξει καμία επαφή της μιας πορείας με την άλλη. Ακόμα και όταν οι πορείες συμπέσουν τυχαία στο χώρο, όπως έγινε τις 5 Μάη, φροντίζουν να μην υπάρξει συνένωση αυτών. Από την πλευρά μας, όλο το προηγούμενο διάστημα προσπαθήσαμε να κινηθούμε μέσω της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ, που συγκροτήθηκε εδώ και 3 μήνες μετά από συναντήσεις δυνάμεων της αριστεράς και ανέντακτων αγωνιστών. Το καθήκον που μπαίνει για εμάς από εδώ και περά είναι η συγκρότηση ενός μαχητικού λαϊκού κινήματος. Προσπάθεια που έχει να κάνει αφενός με την αυτόνομη παρέμβασή μας ως ΚΚΕ(μ-λ) μέσω της Ταξικής Πορείας, αφετέρου με τη συνέχιση της προσπάθειάς μας για κοινή δράση μέσω της πρωτοβουλίας, προκειμένου να υπάρξει η δυνατότητα ανοίγματος σε ένα μεγαλύτερο φάσμα εργαζομένων, νέων, ανέργων, συνταξιούχων που θέλουν να αντιπαλέψουν το μεσαίωνα που τους ετοιμάζουν.

ΑΡΤΑ

Μπορεί η μαζικότητα της απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας της 20ης Μάη, να μην έφτασε τα νούμερα της αντίστοιχης της 5ης Μάη, αλλά πάνω από 600 εργαζόμενοι του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα της πόλης μας βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στην πολιτική που υπαγορεύει ΕΕ–ΔΝΤ–κεφάλαιο και εφαρμόζει πιστά η κατοχική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υποβασταζόμενη από ΝΔ και ΛΑΟΣ. Μια πολιτική που ισοπεδώνει δικαιώματα, κατακτήσεις, την ίδια τη ζωή μας. Σημαντική ήταν η συνεισφορά της Πρωτοβουλίας Αντίστασης στην προπαγάνδιση της απεργίας με υλικά στο κέντρο της πόλης και στους εργασιακούς χώρους. Μαζικά ήταν και τα μπλοκ της Πρωτοβουλίας και της Ταξικής Πορείας στην πορεία που πραγματοποιήθηκε και έσπασε στα δύο, σύμφωνα με την πάγια ταχτική του ΠΑΜΕ. Ζητούμενο για τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στην Πρωτοβουλία Αντίστασης και για κάθε αγωνιστή εργαζόμενο αποτελούν οι τρόποι-μορφές παρέμβασης και δράσης μέσα στα πρωτοβάθμια σωματεία, στους εργασιακούς χώρους, όσων επιθυμούν τη συγκρότηση αγωνιστικής ταξικής απάντησης στις σημερινές προκλήσεις. Η αναμονή της κήρυξης της επόμενης 24ωρης γενικής απεργίας από τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ, είναι το λιγότερο κάτω από τις απαιτήσεις των καιρών, αν όχι μια εκτόνωση των αγωνιστικών διαθέσεων του εργαζόμενου λαού. Οπως τις έδειξαν, και στις 5, και στις 20 Μάη. Ξάνθη 20-5-2010 Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες πολλές εκατοντάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους στις 20/5, ημέρα της γενικής πανελλαδικής απεργίας. Γύρω στα 500 άτομα συγκεντρώθηκαν στο Εργατικό Κέντρο, όπου καλούσε και η Πρωτοβουλία Αντίστασης. Αρκετά λιγότερα από τις 5/5, όμως θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούνται οι εργαζόμενοι να μετατρέψουν την οργή τους σε συγκεκριμένο αγώνα. Τον υπονομευτικό δηλαδή ρόλο των εργατοπατέρων, την αδράνεια των σωματείων, αλλά και το πλήθος απογοητεύσεων και λαθεμένων αντιλήψεων που έχουν προκύψει μέσα από τη χρόνια κυριαρχία του κυβερνητικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού. Σίγουρα είναι μακρύς ο δρόμος που πρέπει να διανυθεί, ωστόσο φαίνεται ότι βρισκόμαστε στην περίοδο εκείνη όπου ο πολιτικός χρόνος τρέχει πιο γρήγορα από τον φυσικό. Και σ’ αυτή την απεργία ιδιαίτερα σημαντική ήταν η παρέμβαση της Πρωτοβουλίας Αντίστασης. Το μπλοκ της ήταν για μια ακόμη φορά μαζικό και αγωνιστικό, αρκετά πάνω από το μισό της πορείας. Και οι παρεμβάσεις της στο κέντρο της πόλης με προκηρύξεις, πανό και μικροφωνική, καθώς και το μαζικό μοίρασμα προκηρύξεων σε αρκετούς εργασιακούς χώρους, που γίνονται συνεχώς εδώ και τρεις μήνες, την έχουν καταστήσει μια διακριτή οντότητα, ανεξάρτητα αν θάβεται συστηματικά από τα τοπικά ΜΜΕ. Ξεχωριστή ως συνήθως πορεία έκανε το ΠΑΜΕ, μόνο που αυτή τη φορά έφυγε γρήγορα από τον τόπο συγκέντρωσης, ίσως για να μην ξανακούσει από το στόμα εκατοντάδων διαδηλωτών το σύνθημα «ούτε ΠΑΜΕ, ούτε ΓΣΕΕ, στα χέρια σου ο αγώνας, αντίσταση λαέ».

Καρδίτσα

Σε επίπεδα χαμηλότερα από αυτά της προηγούμενης απεργίας στις 5/5 ήταν η απεργία της 20ης Μάη στην Καρδίτσα. Μικρότερα ήταν τα ποσοστά των απεργών και λιγότεροι οι διαδηλωτές στις απεργιακές συγκεντρώσεις. Παρόλα αυτά, μπορούμε να μιλάμε για μια ικανοποιητική απεργιακή κινητοποίηση, μια από τις μαζικότερες των τελευταίων χρόνων. Για άλλη μια φορά οι επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες (Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας και Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ) αντιμετώπισαν την απεργία σαν μια «αγγαρεία», που έπρεπε να την κάνουν «για τα μάτια του κόσμου». Δεν έκαναν τίποτα για να προπαγανδίσουν την απεργία και ούτε δούλεψαν για την επιτυχία της. Αλλά και για το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, άλλες ήταν οι προτεραιότητές του και όχι η απεργία. Ετσι, «τα έδωσε όλα» για το πανελλαδικό συλλαλητήριο της Αθήνας ενώ για την απεργία της 20ης Μάη περιορίστηκε σε μια τυπική προπαγάνδα, πολύ κατώτερη από τις προηγούμενες φορές. Κυβερνητικοί συνδικαλιστές αλλά και «ταξικές δυνάμεις», δεν βοήθησαν να δημιουργηθεί το αγωνιστικό-απεργιακό «κλίμα» που απαιτεί η περίοδος. Ισα-ίσα, ο καθένας με τον τρόπο του, υπονόμευσαν τη διάθεση των εργαζομένων να εκφράσουν την αντίθεσή τους στα μέτρα και βοήθησαν στην απομαζικοποίηση της απεργιακής κινητοποίησης. Κόντρα σ’ αυτό το κλίμα κινήθηκε η «Πρωτοβουλία Εργαζομένων Καρδίτσας Ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας». Από την πρώτη μέρα που εξαγγέλθηκε η 20/5, η «Πρωτοβουλία» κινήθηκε δραστήρια για την προπαγάνδα και για την επιτυχία της απεργίας. Καθημερινές ήταν οι εξορμήσεις στο κέντρο και στις συνοικίες της πόλης, σε χώρους δουλειάς και σε στέκια εργαζομένων. Εκτός από την πόλη της Καρδίτσας, εξορμήσεις της «Πρωτοβουλίας» με μοίρασμα προκήρυξης και κάλεσμα στην απεργία έγιναν και στις γειτονικές κοινότητες Καρδιτσομάγουλα, Σταυρός, Παλαιοκλήσι, Αρτεσιανό, Μητρόπολη, Φράγκο, Πρόδρομος κ.ά.. Τη μέρα της απεργίας έγιναν τρεις συγκεντρώσεις. Η συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου-ΑΔΕΔΥ ήταν μια «οικογενειακή» συνάθροιση ελάχιστων συνδικαλιστών-δημοτικών συμβούλων-κομματικών παραγόντων χωρίς καθόλου εργαζομένους. Η συγκέντρωση του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ ήταν η γνωστή κινητοποίηση του στενού κομματικού του περίγυρου, που όμως ήταν αισθητά μικρότερη από προηγούμενες φορές και –ως συνήθως– χωρίς πλατύτερους εργαζόμενους. Αντίθετα, δεκάδες ήταν οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας» και συμμετείχαν σε ξεχωριστή συγκέντρωση στη κεντρική πλατεία της πόλης (ήταν και η μαζικότερη από τις τρεις συγκεντρώσεις). Για άλλη μια φορά η «Πρωτοβουλία» απευθύνθηκε στο ΠΑΜΕ για να συνδιοργανωθεί κοινή πορεία από τις δύο συγκεντρώσεις, με επικεφαλείς συνδικαλιστές κάτω από κοινό ανυπόγραφο πανό. Για άλλη μια φορά η πρόταση απορρίφθηκε από το ΠΑΜΕ («μπροστά θα είναι το ΠΑΜΕ, αν θέλετε ελάτε πίσω μας»), και έτσι η «Πρωτοβουλία» προχώρησε μόνη της σε πορεία στους δρόμους της πόλης. Μια πορεία που συσπείρωσε δεκάδες εργαζόμενους, διακρίνονταν από παλμό και ζωντάνια και η επιτυχία της αποτελεί παρακαταθήκη για το προχώρημα της «Πρωτοβουλίας Εργαζομένων», για τη συνέχιση και κλιμάκωση της κοινής δράσης για την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Ηράκλειο

Δυο χωριστές συγκεντρώσεις-πορείες πραγματοποιήθηκαν στο Ηράκλειο στην πανεργατική απεργία στις 20 Μάη. Η μια στο Εργατικό Κέντρο (ΕΚΗ) από ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ και η δεύτερη στην πλατεία Ελευθερίας από το ΠΑΜΕ. Και οι δυο αναμφίβολα μπαίνουν στη διαδικασία σύγκρισης με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και πορείες της 5ης Μάη. Ετσι, ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ήταν πολύ λιγότερος από την προηγούμενη (σ’ αυτήν του ΕΚΗ συμμετείχαν περίπου 1000 άτομα το 1/3 δηλ. της προηγούμενης). Παρά τη μειωμένη συμμετοχή, υπήρξε παλμός και κυρίως οι εργαζόμενοι έδειξαν τις διαθέσεις τους να αντισταθούν στα μέτρα που επιβάλλουν ΔΝΤ–ΕΕ–κεφάλαιο και υλοποιεί η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και να υπερασπίσουν τις κατακτήσεις τους μέσα από την ένταση των αγώνων τους. Οι εργαζόμενοι, φαίνεται σήμερα να μην έχουν καμία εμπιστοσύνη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι οποίες είναι αναγκασμένες κάτω από την πίεση του κόσμου και την ένταση των αντιλαϊκών μέτρων, να παίρνουν αποφάσεις για απεργίες, χωρίς προοπτική ωστόσο, και χωρίς αυτές να συνδυάζονται με ενημέρωση και προπαγάνδα στους χώρους δουλειάς. Και αυτός ο προβληματισμός εκφράστηκε μέσα από τα αγωνιστικά συνθήματα που φωνάχτηκαν αλλά και τις συζητήσεις με εργαζόμενους. Στη συγκέντρωση και πορεία του ΕΚΗ παρέμβηκε και η οργάνωση Ηρακλείου με δικό της μπλοκ, διακινώντας πλατιά το έντυπο υλικό της και συζητώντας με τον κόσμο. Ταυτόχρονη παρέμβαση είχε και η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αντίστασης Ηρακλείου, στην οποία συμμετέχει και η οργάνωσή μας, με δικό της υλικό και πανό. Το προηγούμενο διάστημα η πρωτοβουλία Ηρακλείου είχε αξιοσημείωτη παρουσία με προκύρηξη σε εργασιακούς χώρους (πανεπιστημιακό νοσοκομείο, επιχειρήσεις στη ΒΙ.ΠΕ.), αλλά και στο κέντρο της πόλης και στην κεντρική λαϊκή αγορά, στις οποίες καλούσε τον κόσμο να συμμετέχει στην απεργία. Ταυτόχρονα αναδύκνειε την αναγκαιότητα δημιουργίας εστιών αντίστασης παντού στην κατεύθυνση ανατροπής των μέτρων. Για το επόμενο διάστημα η πρωτοβουλία θα εντείνει τις παρεμβάσεις της στο κέντρο και τη συνοικία καθώς επίσης θα πραγματοποιήσει ανοιχτή εκδήλωση–συζήτηση.


17 Μαΐ 2010

ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ!

ΠΕΜΠΤΗ 20 ΜΑΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ!

Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην ασφάλιση!

Με ένα νομοσχέδιο-τερατούργημα που ισοπεδώνει το δικαίωμα της εργατικής τάξης στην ασφάλιση και την περίθαλψη, συνεχίζει και οξύνει το αντεργατικό της παραλήρημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μόνο φρίκη και απέχθεια μπορεί να προκαλέσει το ανατριχιαστικό, εφιαλτικό τοπίο που θέλουν να επιβάλουν ΕΕ και ΔΝΤ στο λαό και τους εργαζόμενους της χώρας μέσα από το νομοσχέδιο αυτό. Και μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει η άνεση, η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκτελεί τις εντολές τους κάτω από τα χειροκροτήματα της ΝΔ και του ΛΑΟΣ.

Έχουν το θράσος να «επιχειρηματολογούν» όλα αυτά τα ασπόνδυλα γιατί ένας ολόκληρος λαός, η εργατική τάξη στο σύνολό της «οφείλουν» να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα προκειμένου να εξασφαλίσουν μερικά ψίχουλα για τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Έχουν το θράσος να αναπαράγουν τα χιλιοζεσταμένα επιχειρήματα για τα «άδεια ταμεία» και την κακοδιαχείριση», για τη «γήρανση του πληθυσμού», για την «αύξηση του προσδόκιμου ηλικίας». Μόνο που τώρα μας τα σερβίρουν με στο φόντο της κρίσης τους. Την οποία καλούμαστε να πληρώσουμε και με τη θυσία των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.

Δεν τους αρκεί η κλεμμένη υπεραξία, το ξεζούμισμα που υφίσταται ο εργαζόμενος λαός σε όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής του...

Δεν τους αρκεί το επιπλέον ξεζούμισμα μέσω των ασφαλιστικών εισφορών που παρακρατούνται από κάθε εργαζόμενο...

Δεν τους αρκεί η ξετσίπωτη κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων τα οποία αποτέλεσαν δεξαμενή «ζεστού χρήματος» για το κεφάλαιο...

Δεν τους αρκούν οι απανωτοί αντιασφαλιστικοί νόμοι (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά) που έχουν εκτινάξει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και έχουν συρρικνώσει τις συντάξεις...

...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ!

Να μην έχουν την παραμικρή υποχρέωση απέναντι στα θύματά τους, στους εργαζόμενους, αυτούς που με τον κόπο και τον ιδρώτα τους παράγουν τον πλούτο αυτής της κοινωνίας.

Να ξεριζώσουν από τη συνείδηση των εργαζομένων ότι η ασφάλιση είναι ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ της εργατικής τάξης, που προκύπτει από τη συνολική συνεισφορά της στην κοινωνική παραγωγή. Ένα δικαίωμα για όλους τους εργαζόμενους, ασφαλισμένους ή μη. Ένα δικαίωμα που σκόπιμα συνδέεται με τις ασφαλιστικές εισφορές, προκειμένου να διασπάσει την εργατική τάξη, αλλά και να επιβάλει τις λογιστικές αλχημείες του κεφάλαιου σχετικά με τη βιωσιμότητα ή μη των ασφαλιστικών συστημάτων. Αλχημείες που έχουν οδηγήσει από το κακό στο χειρότερο.

Να κάνουν τους νέους εργαζόμενους να αποσυρθούν από τη διεκδίκηση σύνταξης και ασφάλισης. Να αποδεχτούν μοιρολατρικά ότι θα δουλεύουν για όλη τους τη ζωή, χωρίς την παραμικρή ελπίδα για μια αξιοπρεπή σύνταξη ή ακόμα και για μια αξιοπρεπή περίθαλψη. Γιατί τα 35 ή 37 ή 40 χρόνια εργασίας, σε καθεστώς εκτίναξης της ανεργίας, επέκτασης της μερικής απασχόλησης και των άλλωνμορφών «ελαστικής» εργασίας είναι απλώς ανέφικτα. Γιατί σε αυτό το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα ακόμη και η εξασφάλιση υγειονομικής περίθαλψης γίνεται δυσκολότερη ή και ανέφικτη για όλο και μεγαλύτερα τμήματα εργαζομένων.

Εργάτες, εργαζόμενοι

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για λογαριασμό του ιμπεριαλιστικού

κεφάλαιου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, έχει κηρύξει τον πόλεμο στο σύνολο των δικαιωμάτων μας. Και το αντιασφαλιστικό τερατούργημα αποτελεί μία κορυφαία μάχη αυτού του πολέμου. ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΧΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ! ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Το παλλαϊκό-πανεργατικό ποτάμι που πλημμύρισε τους δρόμους και τις πλατείες της χώρας στις 5 Μάη, αυτή η μυριόστομη κραυγή οργής που συντάραξε τα «πανίσχυρα» αστικά επιτελεία, απέδειξε ποιος έχει πραγματικά τη δύναμη. Μας έδειξε ότι το όπλο του μαζικού, αποφασιστικού, ταξικού αγώνα είναι το μόνο ικανό να ανατρέψει τα αντεργατικά τους σχέδια. Ήταν το όπλο με το οποίο κατοχυρώθηκε το δικαίωμα στην ασφάλιση. Είναι το όπλο με το οποίο θα την υπερασπιστούμε σήμερα!

ΚΑΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΗΛΙΚΙΑΣ!
ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ!

ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ ΤΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΚΑΙ
ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ!

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΔ!

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!

ΠΛΗΡΗΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ
ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!



ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΜΟΥΣΕΙΟ 10:30 πμ

Ταξική Πορεία

taxikiporeia@yahoo.gr


16 Μαΐ 2010

Νεπάλ: Μεγάλη επιτυχία της γενικής απεργίας

Εδώ κι ένα χρόνο περίπου το Νεπάλ βρίσκεται σε ένα πολιτικό αδιέξοδο που η ημερομηνία λήξης του τελειώνει στα τέλη του Μάη. Τουλάχιστον αυτό αφορά την καταληκτική ημερομηνία για τη διαμόρφωση του συντάγματος από τη Συντακτική Συνέλευση, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να παραταθεί η διαδικασία. Με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να διαγκωνίζονται για το ποιος και προς τα πού θα οδηγήσει τα πράγματα, σε μια λυσσαλέα προσπάθεια να υπονομευθεί και να μην ολοκληρωθεί η επαναστατική διαδικασία, οι εξελίξεις στη χώρα βρίσκονται σε νέο κρίσιμο σταυροδρόμι.

Από τις προετοιμασίες για τις εκδηλώσεις για τη φετινή Πρωτομαγιά με τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού που συμμετείχε σε αυτές, υπήρχε μια προσμονή γι' αυτό που επρόκειτο να γίνει. Πράγματι, η επίδειξη δύναμης και πειθαρχίας των Μαοϊκών ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή με την κήρυξη της γενικής απεργίας. Και τους τρόμαξε όλους. Ντόπια αντίδραση, ιμπεριαλιστικά κέντρα και ρεβιζιονιστές. Στις 6 Μάη οι Μαοϊκοί αποφάσισαν να σταματήσουν τη γενική απεργία και να επιτρέψουν την τροφοδοσία του Κατμαντού όπου οι ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα –συνεχείς βροχές και εμφάνιση διάρροιας σε καταυλισμούς όπου έμενε κόσμος που ήρθε για τις κινητοποιήσεις, προβοκάτσιες και επιθέσεις ενάντια στα μέλη τους στη διάρκεια των διαδηλώσεων- η πρωτοβουλία είναι δική τους.

Η προσπάθεια αστών, φεουδαρχών και ρεβιζιονιστών να κινητοποιήσουν το λαϊκό παράγοντα έκανε ολοφάνερο ότι εκτός από έναν ελάχιστο μηχανισμό που διαθέτουν και μπορούν να κινητοποιήσουν αλλά και τις προβοκάτσιες που πραγματοποιήθηκαν από μεριάς τους, δεν βρήκαν ανταπόκριση στο κάλεσμά τους ενάντια στους Μαοϊκούς.

Από τη μεριά των αντιδραστικών, αλλά και από τις ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις, μηδενός εξαιρουμένου (ΗΠΑ, χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Ινδία και Κίνα), αυτό που επιχειρείται είναι μια συμβιβαστική λύση που θα τους επιτρέπει να παραμείνουν και να έχουν ρόλο στο πολιτικό σκηνικό. Σ’ αυτά τα πλαίσια εξηγείται η έκκληση του συνδέσμου επιχειρηματιών του Κατμαντού στον σημερινό πρωθυπουργό να παραιτηθεί για να διευκολύνει τη λύση του πολιτικού αδιεξόδου. Οπως και η συνδυασμένη παρέμβαση όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων που πιέζουν ένθεν και ένθεν για μια συμβιβαστική λύση. Το ίδιο ισχύει και για τη διαβεβαίωση από τον πρωθυπουργό για την παραμονή –για έξι ακόμη μήνες– της δύναμης του ΟΗΕ, UNMIN.

Στην ύπαιθρο έχει αρχίσει εδώ και καιρό και πάλι η κατάληψη και αναδιανομή της γης και η ενεργοποίηση των λαϊκών κυβερνήσεων. Η προσμονή για την εξέγερση είναι κάτι απτό. Οι αντιθέσεις οξύνονται μέρα με τη μέρα.

Από τις τοποθετήσεις ανώτερων στελεχών των Μαοϊκών διαπιστώνεται πως όλα τα ζητήματα, πολιτικά και ιδεολογικά, είναι ανοιχτά και τίθενται. Το μεγάλο ζητούμενο είναι τι πρόκειται να γίνει από δω και πέρα.


Η αλήθεια είναι ότι το μπαλάκι, όπως λέγεται, βρίσκεται στο γήπεδο των Μαοϊκών. Φανερή είναι και η προσπάθεια που κάνουν να «νομιμοποιήσουν» κάθε τους ενέργεια και να αποφύγουν το ξέσπασμα του εμφυλίου.

Μέχρι τώρα η τακτική τους, απροσδόκητη και αποτελεσματική, έχει αποδώσει. Στη φάση όμως που μπαίνουν πια οι εξελίξεις, όχι τόσο στο εσωτερικό της χώρας αλλά σε διεθνές επίπεδο λόγω της γενικευμένης κρίσης του συστήματος, είναι σίγουρο ότι θα επιδράσουν και σε άλλα πεδία. Αυτή η διελκυστίνδα χειρισμών, υποχωρήσεων και επιδείξεων δύναμης από κάθε πλευρά δεν θα μπορεί να συνεχιστεί. Και τότε θα έρθει η ώρα της τελικής αναμέτρησης.

27ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΚΑ (7-8-9 Μάη)

Αντιφάσεις και στρεβλώσεις σε ένα συνέδριο που σχεδόν δεν έγινε


Μάρτυρες μιας τεράστιας αντίφασης ήταν όσοι παρακολούθησαν το φετινό 27ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Δύο μόλις μέρες μετά τη μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση στην Αθήνα, δύο μόλις μέρες μετά τη μαζική λαϊκή-εργατική έκφραση οργής και διάθεσης για αγώνα, που ταρακούνησε τα αστικά επιτελεία, οι μόνοι που δεν ταράχτηκαν καθόλου ήταν οι συνδικαλιστικοί «αντιπρόσωποι» του Συνεδρίου. Με το ζόρι 50-60 άτομα να βρίσκονταν στην αίθουσα, όταν οι εκλεγμένοι σύνεδροι του μεγαλύτερου εργατικού κέντρου της χώρας ήταν περίπου 1880!

Μια διαδικασία που, ενώ είχε τόσα πολλά να συζητήσει, κατέληξε σε μια τραγική παρωδία. Την ώρα που η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι της χώρας δέχονται την πιο σαρωτική και βάρβαρη επίθεση, την ώρα που απαιτείται η πιο πλατιά, μαζική και αποφασιστική αγωνιστική συσπείρωση των εργαζομένων ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, οι κυρίαρχες παρατάξεις του ΕΚΑ, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, απέδειξαν την τεράστια, χαώδη απόσταση ανάμεσα σε αυτές και στις διαθέσεις των εργαζομένων.

Η απαξίωση του Συνεδρίου του ΕΚΑ δεν ήταν μία σύμπτωση, μία τυχαία συγκυρία. Ήταν το αποτέλεσμα της ουσιαστικής απραξίας, της ανυπαρξίας του ΕΚΑ όλο το προηγούμενο διάστημα. Μάταια προσπάθησαν κάποιοι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ να μας διαβεβαιώσουν για το αντίθετο, αναφέροντας πόσες φορές βρέθηκε το ΕΚΑ σε επιθεωρήσεις εργασίας και σε κινητοποιήσεις εργαζομένων. Μάταια προσπάθησε να μας πείσει και η πολυτελής, πολυσέλιδη έκδοση για τον απολογισμό δράσης. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί: σε μια κρίσιμη περίοδο για τη ζωή και το μέλλον των εργαζομένων, το ΕΚΑ δεν πήρε την παραμικρή αγωνιστική πρωτοβουλία, δεν οργάνωσε τον παραμικρό αγώνα, δεν συντόνισε τα σωματεία του, ήταν κυριολεκτικά ανύπαρκτο. Και, μάλιστα, ενώ μέσα στο τρίχρονο αυτό ξέσπασαν σημαντικοί αγώνες από πρωτοβάθμια σωματεία, έγιναν σοβαρές προσπάθειες να στηθούν -και στήθηκαν- αρκετά νέα σωματεία κ.λπ.

Γιατί ο κύριος ρόλος του ΕΚΑ δεν είναι να στέλνει αντιπροσώπους ή να εκδίδει ψηφίσματα. Χρειάζονται και αυτά, είναι απαραίτητα. Όμως, ο κύριος ρόλος του είναι να οργανώνει αγώνες, απεργιακές κινητοποιήσεις. Να συντονίζει τα σωματεία που ανήκουν στη δύναμή του. Να προωθεί τη συγκρότηση σωματείων στους χώρους δουλειάς που δεν καλύπτονται συνδικαλιστικά.

Και όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν από ένα εργατικό κέντρο που κυριαρχούν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Δεν μπορούν να γίνουν κάτω από την κυριαρχία του κυβερνητικού συνδικαλισμού, της γραμμής της συναίνεσης και της υποταγής. Δεν μπορούν να γίνουν από συνδικαλιστές που θεωρούν ότι η συνδικαλιστική δουλειά μετριέται με το πόσες ώρες είσαι στα γραφεία του ΕΚΑ!

Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται μια άλλη γραμμή στο ΕΚΑ και στο συνδικαλιστικό κίνημα γενικότερα. Μία ταξική γραμμή ρήξης με την αστική ιδεολογία, σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τα συμφέροντά του και τις «παραφυάδες» του στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απαιτείται η ανατροπή της αντίληψης που έχει εντέχνως και με επιμονή καλλιεργηθεί από τις δυνάμεις του συστήματος για το συνδικαλισμό και τους συνδικαλιστές, ως εκπροσώπους-υποκατάστατα του μαζικού, εργατικού αγώνα. Απαιτείται η προώθηση των εργατικών ταξικών συμφερόντων σε πλήρη αντίθεση με τις αντιλήψεις συνδιαχείρισης, συνευθύνης κ.λπ.

Αυτά ακριβώς έθεσε στην τοποθέτησή του ο εκπρόσωπος της Ταξικής Πορείας τη δεύτερη μέρα του Συνεδρίου. Και επιπλέον άσκησε κριτική στο ΠΑΜΕ και τη διασπαστική, τυχοδιωκτική στάση του στο κίνημα. Στάση που επαναλήφθηκε και στη διάρκεια του Συνεδρίου, όπου οι σύνεδροι του ΠΑΜΕ, αποχώρησαν από τη διαδικασία ως «ένδειξη διαμαρτυρίας» για την απουσία των εκπροσώπων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ! Μία ανεκδιήγητη κίνηση πολιτικού καιροσκοπισμού, επανάληψη αντίστοιχης κίνησης που έκαναν και στο προηγούμενο συνέδριο, η οποία αποκαλύπτει τόσα πολλά για τα χαρακτηριστικά του ΠΑΜΕ. Γιατί, άραγε, είναι άσκοπη και μη νομιμοποιημένη μία διαδικασία στην οποία δεν είναι παρόντες οι σύνεδροι της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ; Όλοι γνωρίζουμε το ποιόν και την άποψη των καθεστωτικών δυνάμεων για τις διαδικασίες του κινήματος. Ότι το μόνο που τις απασχολεί είναι να εξασφαλίσουν την πρωτοκαθεδρία σε ψήφους και έδρες και όχι η πολιτική συζήτηση-αντιπαράθεση. Ωστόσο, οι ταξικές, αγωνιστικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα οφείλουν να έχουν άλλη αντίληψη. Να ευνοούν την πολιτική αντιπαράθεση. Να την κάνουν υπόθεση όλων των εργαζομένων. Να αξιοποιούν τις μαζικές διαδικασίες και όχι να τις απαξιώνουν. Και η αποχώρηση των «συνεπών» «ταξικών» δυνάμεων του ΠΑΜΕ αποτελεί απαξίωση, μια προσπάθεια επίδειξης «δύναμης», μια τονωτική ένωση στο δυναμικό του, που αποδεικνύει τη στρεβλή αντίληψη και το αδιέξοδο των ρεφορμιστών. Γιατί, βέβαια, στις αρχαιρεσίες θα συμμετέχουν πρώτοι και καλύτεροι!

Ωστόσο, προβληματική αποδεικνύεται και η κατάσταση στο χώρο των συνδικαλιστών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Ενώ το ζήτημα ενός κοινού ψηφοδελτίου σε αυτό το συνέδριο του ΕΚΑ είχε τεθεί από όλους και αρκετά νωρίς, και ενώ η υπόθεση της κοινής δράσης -παρά τις αντιξοότητες και τις διαφορές- είχε κάνει βήματα, κυρίως στο μέτωπο της αντίστασης στα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επέλεξαν να αφήσουν τη συζήτηση για την τελευταία στιγμή (μία εβδομάδα πριν το Συνέδριο) και χωρίς καν να ειδοποιήσουν όλους τους αντιπροσώπους που θα μπορούσε να αφορά ένα κοινό εκλογικό κατέβασμα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι σύνεδροι της Ταξικής Πορείας και της ΕΡΓΑΣ, για παράδειγμα, έμαθαν γι’ αυτή τη συνάντηση μόλις στην απεργία της 5ης Μάη, δύο μόλις μέρες πριν το Συνέδριο, και μετά από δική τους επιμονή. Όπως επίσης έμαθαν ότι είχε ήδη ανατεθεί η προετοιμασία πλαισίου το οποίο θα συζητιόταν το απόγευμα της πρώτης ημέρας του Συνεδρίου!!!

Παρ’ όλα αυτά, η Ταξική Πορεία συμμετείχε στη συζήτηση αυτή, θεωρώντας σημαντικό το ζήτημα της κοινής εκλογικής παρουσίας. Ωστόσο, το τετρασέλιδο(!!!) πλαίσιο που παρουσιάστηκε έκανε ξεκάθαρο ότι δεν επρόκειτο για μια πραγματική προσπάθεια κοινής δράσης και παρέμβασης, αλλά μία προσπάθεια ηγεμονικής επιβολής της πολιτικής άποψης που θέτει ζητήματα όπως «διαγραφή του χρέους», «αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και των τραπεζών», «εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση με εργατικό κοινωνικό έλεγχο». Η Ταξική Πορεία έθεσε την κάθετη διαφωνία της με τα αιτήματα αυτά, ζήτησε την αφαίρεσή τους και -παρά τη διαφωνία της και με άλλα σημεία του κειμένου- δήλωσε ότι είναι διατεθειμένη να ενισχύσει το κοινό ψηφοδέλτιο.

Παρ’ όλα αυτά, η επιμονή των συγγραφέων και υποστηρικτών στα σημεία αυτά (και παρά τις τοποθετήσεις που προσπαθούσαν να τα παρουσιάσουν ως... δευτερεύοντα) απέδειξε τη στρεβλή άποψη που έχουν κάποιοι για την κοινή δράση, αλλά και την άνεση με την οποία είναι έτοιμοι να απορρίψουν δυνάμεις και απόψεις με έμπρακτη και συνεπή προσφορά στο κίνημα και την κοινή δράση, όταν τα «ψήφια» είναι αρκετά...

Με αυτά πλέον τα δεδομένα, η Ταξική Πορεία και η ΕΡΓΑΣ συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο με το οποίο και συμμετέχουν στις αρχαιρεσίες του ΕΚΑ.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ ΗΤΑΝ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗ

Σε μια περίοδο που αρχίζουν οι εργαζόμενοι να ξεμουδιάζουν, να αντιδρούν, να συνειδητοποιούν ότι δεν γίνεται αλλιώς και πλημμυρίζουν τους δρόμους ξανά και ενώ οι προετοιμασίες για την επιτυχία της γενικής απεργίας της 5ης Μάη από σωματεία, συλλογικότητες και πρωτοβουλίες σωματείων βρισκόταν στο ζενίθ, την Παρασκευή στις 30 του Απρίλη το μεσημέρι, ακούστηκε ότι οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ ξεκινούν απεργία διαρκείας! Το νέο κυκλοφορεί από εργαζόμενους στην Αττική που είδαν στο χώρο δουλειάς, στις 10 το πρωϊ, ένα δελτίο τύπου, χωρίς υπογραφή, χωρίς το λογότυπο της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Στις 3:30 το μεσημέρι κυκλοφορεί στις ειδήσεις και στο διαδίκτυο η απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής για 24ωρη απεργία τη Δευτέρα 3 Μάη, με προοπτική να μετατραπεί σε διαρκείας. Τέτοια υποτίμηση από την πλευρά της ΠΑΣΚΕ, των διαδικασιών, όπως και της συνεδρίασης της εκτελεστικής επιτροπής, που ενώ είχε οριστεί στη 1 το μεσημέρι, κυκλοφορούσε την πρότασή της σαν απόφαση από τις 10. Οσο για τη στάση των άλλων παρατάξεων (ΔΑΣ, ΑΣΚ, Συσπειρώσεις), από ό,τι ακούγεται στην πρώτη συνεδρίαση έθεσαν θέμα να πάει αργότερα, 4-5 η απεργία για να γίνουν συνελεύσεις και στις επόμενες συνεδριάσεις συμφώνησαν.

Οι σύλλογοι και οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν από τις ειδήσεις για έναν αγώνα διαρκείας όπως ανέφερε το δελτίο τύπου. Ούτε μια μέρα για συνελεύσεις, για απεργιακές επιτροπές.

Τη Δευτέρα η απεργία μετατράπηκε σε μέρα συνελεύσεων στους περισσότερους δήμους για να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι για την απεργία. Το βράδυ της Δευτέρας αποφασίστηκε η 48ωρη, πάλι με ενημέρωση από τις ειδήσεις και την Τετάρτη μετά τη μεγαλειώδη συμμετοχή των εργαζομένων στη γενική απεργία τις 5 Μάη, ανακοινώθηκε νέα 24ωρη για την Πέμπτη 6 Μάη. Αν βέβαια έφτανε έγκαιρα η ανακοίνωση, θα καταλάβαιναν οι εργαζόμενοι ότι τόση ήταν η διάρκεια που ήθελε η ΠΑΣΚΕ σ' αυτήν την απεργία, αφού στην ουσία αποφάσιζε το κλείσιμο, λέγοντας ότι θα προχωρήσουμε με άλλες μορφές κινητοποιήσεων. Τέτοια υποτίμηση των εργαζόμενων και των διαδικασιών της συγκρότησης και του αγώνα τους!

Ηθελαν να εκτονώσουν την αγανάκτηση των εργαζομένων, αλλά δεν τους ξέρουν καλά, αφού είναι γραφειοκράτες, μακριά από την αγωνία τους και τις διαθέσεις τους, γιατί αυτές δεν εκφράζονται στους διαδρόμους των υπουργείων, αλλά στις συνελεύσεις που η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ τις φοβούνται γιατί θα αποκαλυφθούν.

Κόντρα σ' αυτές τις λογικές της ΠΑΣΚΕ, οι εργαζόμενοι που είναι ανάστατοι με τα μέτρα της κυβέρνησης και του ΔΝΤ, με τον Καλλικράτη να γίνεται η ταφόπλακα όλων των δικαιωμάτων τους, με τις απολύσεις να κρέμονται πάνω από το κεφάλι τους, μπήκαν στην απεργία με πείσμα να την κρατήσουν, να την φτάσουν στη νίκη, αν και φοβόταν ότι η ΠΑΣΚΕ θα την κλείσει πάλι χωρίς να μπει στον κόπο να εξηγήσει ούτε τους λόγους.

Χαρακτηριστικό της διάθεσης των εργαζόμενων ήταν τα μπλοκ των απεργών των ΟΤΑ στην γενική απεργία της 5 του Μάη σε όλες τις πόλεις και τα πρωτοφανή ποσοστά συμμετοχής στην απεργία. Οι εργαζόμενοι σαν έτοιμοι από καιρό, φρόντισε η αγριότητα της επίθεσης για αυτό, έκαναν απεργιακές επιτροπές, κράτησαν συνελεύσεις, κατέβηκαν στις πορείες, έσμιξαν με τους άλλους απεργούς.

Θεσσαλονίκη: Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις για την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ!

Κορυφαίο γεγονός του τελευταίου δεκαπενθημέρου υπήρξε η μεγάλη πανεργατική απεργία της Τετάρτης 5 Μάη. Μεγαλειώδης η συμμετοχή του κόσμου. Δεκάδες χιλιάδες οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι που πήραν μέρος και στις απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες. Παρέλυσαν τομείς και κλάδοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Στάλθηκε ξεκάθαρο μήνυμα προς την κυβέρνηση και όσους τη στηρίζουν της οργής και της αγανάκτησης των ανθρώπων του μόχθου ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, στο βάθεμα της εξάρτησης από ΕΕ και ΔΝΤ, στο αντιδραστικό, μαύρο, μεσαιωνικό μέλλον που σχεδιάζουν. Εγινε φανερό ότι εργαζόμενοι και νεολαία δε συναινούν με τη σφαγή τους. Η πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων που είχε προσυγκέντρωση στην Καμάρα συσπείρωσε χιλιάδες κόσμου. Σ’ αυτήν συμμετείχε και μαζικότατο, μαχητικό μπλοκ του ΚΚΕ (μ-λ) και της Ταξικής Πορείας. Οταν η προσυγκέντρωση κατόρθωσε να προσεγγίσει στην κυρίως απεργιακή συγκέντρωση του ΕΚΘ και την ίδια ώρα πραγματοποιούνταν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο άγαλμα Βενιζέλου, η συμμετοχή των εργαζομένων ήταν τέτοια που, προς στιγμή, οι απεργιακές συγκεντρώσεις ενώθηκαν και αποτέλεσαν ένα μεγάλο κύμα αντίστασης και απεργιακού αγώνα. Αναπόφευκτες οι συγκρίσεις με τις αντίστοιχες κινητοποιήσεις ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο Γιαννίτση. Πολλοί εκτιμούσαν ότι τώρα η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγαλύτερη. Το σίγουρο είναι ότι για πάνω από τέσσερις ώρες διαδηλωτές πορεύονταν στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης παλεύοντας για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Κι όταν ο λαός ξεχύνεται στους δρόμους κατά χιλιάδες και διεκδικεί το δίκιο του, το σύστημα χάνει το έλεγχο. Στην Τσιμισκή, κι ενώ η πορεία είχε διανύσει ήδη Εγνατία, Αγ. Δημητρίου, Ιασονίδου, Εθνικής Αμύνης, η αστυνομία αποφασίζει να επιτεθεί στους διαδηλωτές με χημικά, δακρυγόνα και γκλομπς με σαφή στόχο να διαλύσει την πορεία και να την εμποδίσει να ολοκληρωθεί. Δεν το κατόρθωσαν! Παρά τις συνθήκες δυσφορίας που δημιουργήθηκαν για δεκάδες διαδηλωτές, πολλοί από τους οποίους έρχονταν για πρώτη φορά σε επαφή με τη βία της αστυνομίας, η πορεία ανασυγκροτήθηκε και συνεχίστηκε. Το μπλοκ του ΚΚΕ(μ-λ) με την αποφασιστική και μαχητική του στάση κατέδειξε πόσο πιο πολιτικά αποτελεσματικό είναι να έρχεσαι αντιμέτωπος με την αστυνομία, συγκροτημένα, στο δρόμο, και να επιβάλεις την απόφασή σου να ολοκληρώνεις την πορεία, παρά και ενάντια στη θέληση της αστυνομίας, από το να πετάς μια πέτρα ή ένα αβγό και να διαλύεσαι στο πρώτο χτύπημά της.

Την επόμενη μέρα ακολούθησε απογευματινό συλλαλητήριο στο οποίο η μαζικότητα της συμμετοχής απέδειξε ότι η προσπάθεια κυβέρνησης και συστήματος να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με τις αστυνομικές επιθέσεις και συλλήψεις ή να καπηλευτούν βάναυσα τον τραγικό θάνατο των τριών ανθρώπων στην Αθήνα δεν πέτυχε. Εργαζόμενοι και νεολαία δείχνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τους αγώνες τους.

Προάγγελος της μαζικής συμμετοχής στην απεργία της 5ης Μάη υπήρξαν οι απεργιακές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς. Εχοντας ξεφύγει από τον επετειακό χαρακτήρα των προηγούμενων χρόνων συγκέντρωσαν εκατοντάδες εργαζομένων που έδωσαν ένα μαχητικό τόνο συνδέοντας την επέτειο της Πρωτομαγιάς με τον αγώνα για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Η πρωτοβουλία για ένα ταξικό εορτασμό της πρωτομαγιάς, στην οποία συμμετείχαν πολιτικές οργανώσεις (ΚΚΕ(μ-λ), ΝΑΡ), συνδικαλιστικά σχήματα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από διάφορους εργασιακούς χώρους, πραγματοποίησε συγκέντρωση στην Καμάρα. Υπήρξαν χαιρετισμοί και ακολούθησε πορεία που έληξε μπροστά στο ΕΚΘ, εκεί όπου έχει μεταφερθεί το μνημείο του καπνεργάτη της Πρωτομαγιάς του ’36.

Η επόμενη μέρα, Κυριακή 2 Μάη, βρήκε ξανά τους εργαζόμενους και τη νεολαία στους δρόμους. Η εξαγγελία από τον Παπανδρέου των νέων αντιλαϊκών μέτρων που συνοδεύουν την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης ΕΕ και ΔΝΤ προκάλεσε απογευματινή πορεία στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης, όπου βρίσκονται και οι περισσότερες καφετέριες της πόλης και πέρασε μπροστά στο Λευκό Πύργο για να καταλήξει τελικά στην Καμάρα. Η συμμετοχή του κόσμου μεγάλη και μαζικοποιούνταν ακόμα περισσότερο από περαστικούς που άκουγαν το περιεχόμενο της πορείας και πύκνωναν στη συνέχεια τις γραμμές της.

Τις επόμενες μέρες, μετά την απεργία της Τετάρτης, έγινε φανερό ότι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν έχουν σκοπό να κλιμακώσουν των αγώνα. Κωλυσιεργούν στην κήρυξη νέας απεργίας, ενώ το ασφαλιστικό βρίσκεται ήδη προ των πυλών και κάλεσαν τελικά σε απογευματινό συλλαλητήριο την Τετάρτη 12 Μάη, όταν η αγορά είναι κλειστή! Στη Θεσσαλονίκη η πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων συμμετείχε στη συγκέντρωση που καλούσε ΕΚΘ και ΕΔΟΘ (τοπικό παράρτημα ΑΔΕΔΥ) για τις 7 μμ στο άγαλμα Βενιζέλου. Διαφοροποιήθηκε ωστόσο από τη διαδρομή της πορείας που είχαν εξαγγείλει ΕΚΘ- ΕΔΟΘ (μέσα από τους έρημους εμπορικούς δρόμους) και πραγματοποίησε πορεία στην παραλιακή λεωφόρο ακολουθούμενη από όλο τον όγκο των συγκεντρωμένων διαδηλωτών. ΕΚΘ-ΕΔΟΘ δεν μπόρεσαν τελικά να πραγματοποιήσουν πορεία.

Παράλληλα, όλο το προηγούμενο διάστημα συνεχίστηκαν οι δράσεις και οι κινητοποιήσεις σε επίπεδο γειτονιάς στο Ωραιόκαστρο, στις δυτικές συνοικίες και στην Τούμπα.

Ανταποκρίσεις από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 5 Μάη

Ξάνθη

Μία από τις μαζικότερες πορείες των τελευταίων χρόνων έγινε στην Ξάνθη στην πανεργατική απεργία της 5ης Μάη. Μολονότι η απεργιακή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο φαινόταν άμαζη (οι εργαζόμενοι φαίνεται σιχάθηκαν τους δεκάρικους των εργατοπατέρων και ήταν διασκορπισμένοι εδώ κι εκεί), όταν ξεκίνησε η πορεία πολλές εκατοντάδες απεργών γέμισαν τον κεντρικό δρόμο της πόλης. Περίπου 1000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα (που ήταν πολύ περισσότεροι από κάθε άλλη φορά), νεολαίοι, αλλά και επαγγελματίες διαδήλωσαν, εκφράζοντας την αγανάκτηση και το θυμό τους για τα βάρβαρα μέτρα κυβέρνησης–ΔΝΤ-ΕΕ. Ιδιαίτερα μαζικό, αγωνιστικό και ελπιδοφόρο ήταν το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, που συγκέντρωσε τα 2/3 της πορείας. Οι εργαζόμενοι και νεολαίοι δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να βροντοφωνάζουν την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων. Η Πρωτοβουλία Αντίστασης που είχε καλέσει σε προσυγκέντρωση απέναντι από το Εργατικό Κέντρο, με τη συνεχή παρουσία της σε εργασιακούς χώρους, στην αγορά και στις συγκεντρώσεις, έχει γίνει πλέον σημείο αναφοράς ενός ευρύτερου κόσμου που ιδιαίτερα στις απεργιακές πορείες αναζητά να εκφραστεί κάτω από τα πανό της. Μέσα στο πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις (εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους, όργιο τρομοκρατίας από τις δυνάμεις καταστολής, θάνατος τριών εργαζομένων στη Μαρφίν) η Πρωτοβουλία Αντίστασης πραγματοποίησε το απόγευμα της ίδιας ημέρας πολύωρη και πλούσια συζήτηση στο Πολυτεχνείο, με τη συμμετοχή εκατοντάδων φοιτητών και εργαζομένων, η οποία κατέληξε στη διοργάνωση συγκέντρωσης και πορείας στο κέντρο της πόλης την επόμενη ημέρα 6/5, ημέρα επικύρωσης από τη Βουλή των εντολών ΔΝΤ-ΕΕ. Μπορεί η πορεία αυτή να απείχε σε όγκο (περίπου 200 άτομα), σε σύνθεση (κυρίως φοιτητές) και σε περιεχόμενο (κυρίως ενάντια στην κρατική καταστολή) από την πορεία της προηγούμενης ημέρας, ωστόσο σηματοδότησε τη συνέχιση του αγώνα. Αλλωστε η επαφή μας με τους εργαζόμενους της πόλης κατέδειξε ότι μολονότι συγκλονίστηκαν από τους τρεις νεκρούς δεν «τσίμπησαν» στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, δεν απομάκρυναν την προσοχή τους από το βάρβαρο πακέτων των αντιλαϊκών μέτρων. Η Πρωτοβουλία Αντίστασης προσπάθησε όλο το προηγούμενο διάστημα να συμβάλει ουσιαστικά στο να ξεπεραστεί η πρώτη παγωμάρα από τα μέτρα και να μετατραπεί η οργή σε οργανωμένη πάλη. Το Σάββατο 24/4, την επομένη δηλαδή της προσφυγής στο ΔΝΤ, την Πέμπτη 29/4, ημέρα γνωστοποίησης του νέου «πακέτου» που επέβαλε το ΔΝΤ και η ΕΕ και την Τρίτη 4/5 το απόγευμα, έκανε μαζικές παρεμβάσεις στο κέντρο της πόλης με πανό, μικροφωνική και μοίρασμα χιλιάδων προκηρύξεων, ενώ το πρωί της Τρίτης 4/5 συμμετείχε στην πορεία που διοργάνωσαν οι σύλλογοι των εκπαιδευτικών του νομού. Μαζικές παρεμβάσεις έγιναν επίσης σε εργασιακούς χώρους, όπως νομαρχία, νοσοκομείο, τράπεζες, ΙΚΑ, ΟΤΕ, δημαρχείο, φοιτητική λέσχη και εργοστάσια, και κολλήθηκαν εκατοντάδες αφίσες σε κεντρικά σημεία. Την Παρασκευή 30/4 έκανε μια πετυχημένη εκδήλωση στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου με τη συμμετοχή πολλών δεκάδων εργαζομένων και νεολαίων, που ανέπτυξαν μια ζωντανή και δημιουργική συζήτηση. Και την επόμενη ημέρα, την 1η Μάη, συμμετείχε με ξεχωριστό, αγωνιστικό μπλοκ στην πορεία του Εργατικού Κέντρου. Παράλληλα, οι συναγωνιστές της Πρωτοβουλίας προσπαθούν να δημιουργήσουν κίνηση και αποφάσεις αγώνα μέσα στους χώρους όπου δουλεύουν ή σπουδάζουν (στα σωματεία δασκάλων και καθηγητών, των εργαζομένων στη νομαρχεία, το νοσοκομείο και φυσικά το φοιτητικό σύλλογο) γιατί γνωρίζουν ότι η μάζα των εργαζομένων και νεολαίων είναι αυτή που θα ανατρέψει τα μέτρα εφόσον οργανωθεί, συνειδητοποιήσει τη δύναμή της και μπει αποφασιστικά στο δρόμο του αγώνα. Σε αντίθετη στην ουσία κατεύθυνση κινείται το ΠΑΜΕ, μολονότι οι κινητοποιήσεις του ήταν συνεχείς. Σταθερή του γραμμή οι περιχαρακωμένες κομματικές συγκεντρώσεις, οι οποίες μέσα σε οποιεσδήποτε συνθήκες (είτε κατεβαίνει ο κόσμος στο δρόμο είτε όχι) μαζεύουν του ίδιους 150-200 οπαδούς του. Αρνείται ουσιαστικά τη δράση στα σωματεία (πολύ περισσότερο την κοινή δράση), με χαρακτηριστικότερη περίπτωση την απεργιακή συγκέντρωση των εκπαιδευτικών της 4/5, όπου κάλεσε ξεχωριστή συγκέντρωση, αλλάζοντας την τελευταία στιγμή τον τόπο συγκέντρωσής του (για να μη μολυνθούν από τα «μιάσματα»), πετυχαίνοντας τελικά να μαζέψει τρία (στην κυριολεξία) μέλη του!! Οι καιροί όμως είναι δύσκολοι, τα μέτρα βάρβαρα, ο κόσμος της δουλειάς οργισμένος και οι αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας απαιτούν κοινή δράση και εμπιστοσύνη στο λαό.

Βόλος

Χιλιάδες εργαζόμενοι στους δρόμους, στα «αζήτητα» οι εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου

Λαοθάλασσα η απεργιακή συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας από χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Μαχητική η προσυγκέντρωση στη Νομαρχία που κάλεσαν η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζομένων και Ανέργων, ο φοιτητικός σύλλογος Αρχιτεκτονικής και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πολύς κόσμος αποδοκίμασε τους εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου (ΠΑΣΚΕ–ΔΑΚΕ) που δεν άρχισαν καν τους προγραμματισμένους λόγους τους κάτω από αποδοκιμασίες. Το μόνο που πρόλαβαν να πουν πριν τους πάρουν τα μικρόφωνα ήταν ότι «η συγκέντρωση για το ΕΚΒ τελείωσε». Δεν είχε τελειώσει όμως για τους χιλιάδες εργαζόμενους και νέους που είχαν γεμίσει τους δρόμους μπροστά από την Πλατεία Ελευθερίας. Με επικεφαλής το σωματείο των ΟΤΑ, το σωματείο συνταξιούχων του Τσιμεντάδικου και την ΕΛΜΕ ξεκίνησε η πορεία αφήνοντας στα «αζήτητα» τους εργατοπατέρες. Μαχητικός ο κόσμος, σε όλη τη διάρκεια της πορείας, εξέφραζε την οργή και την αγανάκτησή του ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα. Θλιβερό το ΠΑΜΕ με αλυσίδες «πλάτη» στην πορεία να «περιφρουρεί» μία άδεια, από κόσμο, πλατεία. Προκλητική η παρουσία των ΜΑΤ που ακολουθούσαν στο τέλος της πορείας και επιτέθηκαν στον κόσμο στη Νομαρχία ρίχνοντας και δακρυγόνα. Ο κόσμος όμως δεν διαλύθηκε και χιλιάδες λαού κατέβηκαν την Ιωλκού φωνάζοντας «εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλι». Στο τέλος της πορείας στην Πλατεία Ελευθερίας πολύς κόσμος παρέμεινε στους δρόμους για αρκετή ώρα συζητώντας για το πώς θα συνεχίσουμε τον αγώνα.

ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Μία από τις μαζικότερες συγκεντρώσεις και πορείες ήταν αυτή που έγινε στην Καρδίτσα στην απεργία της Τετάρτης 5/5. Παρότι το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας και οι επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) δεν προπαγάνδισαν καθόλου την απεργία και ούτε καν διοργάνωσαν απεργιακή συγκέντρωση, εντούτοις δεκάδες εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας» και συμμετείχαν σε απεργιακή συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία της πόλης. Ξεχωριστή συγκέντρωση έγινε και από το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, ίση περίπου σε όγκο με τη συγκέντρωση της «Πρωτοβουλίας». Ολο το προηγούμενο διάστημα ήταν πολλές οι παρεμβάσεις που έγιναν από την «Πρωτοβουλία» (αλλεπάλληλες προκηρύξεις, εξορμήσεις στη πόλη, παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς κ.λπ.) για να καταγγελθούν τα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και να προβληθεί ο δρόμος της μαζικής λαϊκής αντίστασης. Στην απεργία της Τετάρτης από τη μεριά της «Πρωτοβουλίας» προτάθηκε στο ΠΑΜΕ να γίνει κοινή πορεία των δύο συγκεντρώσεων με επικεφαλής το μπλοκ του Συλλόγου Δασκάλων που είχε πάρει σχετική απόφαση. Η πρόταση αντιμετωπίστηκε ιδιαίτερα θερμά από τους απεργούς εργαζόμενους, έγινε δεκτή και από τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, και αρχικά η πορεία ξεκίνησε σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα, με το μπλοκ των εκπαιδευτικών να προηγείται της πορείας, να ακολουθεί το ΠΑΜΕ και στο τέλος η «Πρωτοβουλία». Η «παρέκκλιση» όμως δεν κράτησε για πολύ. Με παρέμβαση της Νομαρχιακής του ΚΚΕ παρακάμφθηκε το μπλοκ των εκπαιδευτικών, το ΠΑΜΕ μπήκε επικεφαλής, προχώρησε και ξέκοψε από την υπόλοιπη πορεία και έτσι «αποκαταστάθηκε η τάξη» και «περιφρουρήθηκε» η γραμμή του ΚΚΕ που κάνει πλάτες στην αστική τάξη και στο σύστημα μη ευνοώντας και υπονομεύοντας κάθε προσπάθεια να πάρει η λαϊκή οργή και αγανάκτηση μαζικά χαρακτηριστικά.


Χανιά

Και στα Χανιά η απεργία στις 5 Μάη αξιοποιήθηκε σαν μια ευκαιρία για να εκφράσει ο εργαζόμενος κόσμος την οργή και την αγανάκτησή του. Δεν ήταν μόνο οι χιλιάδες διαδηλωτές, μα και ο θυμός και η αγωνιστική διάθεση και το ενδιαφέρον για τη συνέχεια του αγώνα που αποκάλυπταν πως οι εργαζόμενοι κάθε άλλο παρά έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Της μαζικής διαδήλωσης τη μέρα της απεργίας είχαν προηγηθεί συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις όλες τις προηγούμενες μέρες που την προπαγάνδιζαν καθώς βέβαια και οι κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς. Στα συν του μαζικού κινήματος στην πόλη εγγράφεται η συγκέντρωση και πορεία που έγινε λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση για την υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό λαϊκής αφαίμαξης των Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ. (που έγινε με πρωτοβουλία της οργάνωσής μας και σε συνεννόηση με άλλες αριστερές οργανώσεις, πλην του ΠΑΜΕ που αρνήθηκε), καθώς και ανάλογη και πιο μαζική συγκέντρωση την Κυριακή 2 του Μάη το απόγευμα μετά την ανακοίνωση των νέων αντιλαϊκών μέτρων… Από την άλλη, και παρά την έκδηλη αγωνιστική διάθεση σε μεγάλα κομμάτια του λαού και της νεολαίας, η κατάσταση και η συμπεριφορά της Αριστεράς στην πόλη δεν είναι καλύτερη –αν δεν είναι και χειρότερη- απ’ ό,τι πανελλαδικά. Πολλών η αγωνία, καθώς φαίνεται, είναι οι κάλπες των δημοτικών εκλογών, ενώ η κοινή δράση και η υπηρέτηση της κατεύθυνσης αντίστασης–ανατροπής της επίθεσης είναι κάτι που δυστυχώς δεν απασχολεί στα σοβαρά μια σειρά κόμματα και συλλογικότητες. Οι δυνάμεις του ΣΥΝ–ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν να πάψουν να σπέρνουν αυταπάτες για την Ε.Ε. και δεν φαίνονται διατεθειμένες να συμφωνήσουν σ’ ένα μίνιμουμ πλαίσιο που θα θέτει ξεκάθαρα και χωρίς αποπροσανατολισμούς την κατεύθυνση της πάλης – ανατροπής των μέτρων, ενώ οι δυνάμεις του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ φάσκουν και αντιφάσκουν μεταξύ τους. Αρνήθηκαν τη συμμετοχή στην ανοιχτή συζήτηση για τη συγκρότηση πρωτοβουλίας αντίστασης όπου τους καλέσαμε, έχουν βασική ευθύνη για την προβληματική συγκέντρωση του μπλοκ του φοιτητικού συλλόγου (βλ. ενωτική πρωτοβουλία) που μέχρι στιγμής και παρά τις ελπιδοφόρες συνελεύσεις του τελευταίου διαστήματος δεν καταφέρνει ούτε καν να δεθεί μ’ ένα σοβαρό και σταθερό τρόπο με τις λαϊκές αντιστάσεις στην πόλη. Είναι χαρακτηριστική η αγωνία των μελών της ΕΑΑΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το ποια θέση θα έχει το μπλοκ τους στη διαδήλωση, για να μην πούμε πως βασικό στοιχείο της παρέμβασής τους είναι ο αβγοπόλεμος στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ (φαίνεται, άλλα περίμεναν) και η ολίσθηση σε πρακτικές και συνθήματα της αναρχοαυτονομίας. Παρ' όλα αυτά τα προβλήματα, όπως ήδη είπαμε, υπάρχουν και θετικά σημάδια στη λαϊκή πάλη και στα Χανιά. Το βασικό, η εκδήλωση της οργής του κόσμου. Από κει και πέρα -όπως έχουμε τονίσει στις παρεμβάσεις μας και αποδεικνύουμε και με την πρακτική μας- η όποια δυνατότητα συμπόρευσης (και παρά τις διαφωνίες) μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση των λαϊκών αντιστάσεων από μας κρίνεται θετική και αξιοποιείται. Βέβαια, ζητούμενο παραμένει η ουσιαστική κοινή δράση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στη γραμμή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ), η Ταξική Πορεία και μια σειρά αγωνιστές συσπειρώνονται ήδη στην πόλη, και η παρέμβαση και η παρουσία τους δεν περνά απαρατήρητη… Δεν είναι μόνο το ιδιαίτερα μαζικό μπλοκ της Ταξικής Πορείας στην απεργιακή συγκέντρωση στις 5 Μάη που μας δίνει κουράγιο. Ολες οι παρεμβάσεις και οι πρωτοβουλίες που παίρνουμε αντιμετωπίζονται πλέον από το λαό και τη νεολαία σαν κάτι που τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Γι’ αυτό σκοπεύουμε να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση, παρά την προβοκάτσια και τη λύσσα του συστήματος, παρά την αμηχανία και τα προβλήματα στην Αριστερά.

ΑΡΤΑ: Η ΟΡΓΗ ΚΑΙ Ο ΘΥΜΟΣ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Παρασκευή 30 Απρίλη: Οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο, μέρες τώρα σε επίσχεση εργασίας γιατί δεν έχουν πληρωθεί εφημερίες, νυχτερινά και αργίες, μετά από μια μαζική συνέλευση, μπουκάρουν όλοι μαζί στο γραφείο του νέου διοικητή. Εκεί μέσα βρισκόταν ο άλλος κόσμος. Διοικητής και βουλευτές του νομού, γιόρταζαν την ανάληψη των καθηκόντων του πρώτου, αδιαφορώντας για τα προβλήματα των εργαζομένων. Μάλιστα, έφτασε και στο σημείο κυβερνητικός βουλευτής –πρώην εργαζόμενος στο Νοσοκομείο– να εμπαίξει τους εργαζόμενους όταν τους απάντησε ότι το έγγραφο–διαμαρτυρία του σωματείου προς το υπουργείο για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων, παράπεσε κάπου στο ΠΕ.ΣΥ. Πάτρας! Ο θυμός περίσσευε και οι εργαζόμενοι τους έβαλαν στη θέση τους. Σάββατο 1 Μάη: στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και πορεία θέλησαν για άλλη μια φορά οι κρατικοδίαιτοι εκπρόσωποι του νομού να αμαυρώσουν με την παρουσία τους το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς. Με την εμφάνισή τους στην πορεία, η οργή και ο θυμός του κόσμου έγιναν βρισιές και συνθήματα αντικυβερνητικά. Η πορεία των εργαζόμενων τους απομόνωσε και τους άφησε, μαζί με μια δεκάδα αξιοθρήνητους κυβερνητικούς συνδικαλιστές του Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ, να εκφωνήσουν τους πανηγυρικούς τους. Τα σημάδια αυτά ήταν ενθαρρυντικά για την ανταπόκριση που θα είχαν οι εργαζόμενοι στην πανελλαδική απεργία της 5ης Μάη. Και πράγματι, η συμμετοχή του κόσμου στην απεργία, αλλά και στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία που ακολούθησε, θύμιζε μέρες αγώνα ενάντια στο ασφαλιστικό. Ενθαρρυντικό μήνυμα ήταν η συμμετοχή εργαζομένων με πανό των πρωτοβάθμιων σωματείων τους (εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο, διοικητικό προσωπικό ΤΕΙ, κ.λπ.). Αρνητική, για άλλη μια φορά, η στάση του ΠΑΜΕ, που έχει ανοίξει μέτωπο κατά όλων των εργαζομένων που δεν υιοθετούν την πολιτική και πρακτική τους στο κίνημα. Πήραν όμως την απάντηση που πρέπει από τους εργαζόμενους στην συγκέντρωση, με το σύνθημα: “Ούτε ΠΑΜΕ, ούτε ΓΣΕΕ, πάρε τους αγώνες στα χέρια σου λαέ”. Αξιοσημείωτη είναι και η στάση κάποιων α/α ομάδων, που αναζητώντας σιγουριά και πλάτες, γίνονται ουρά της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, αφού αυτό ελέγχει το Ε.Κ.Α.. Τόσο αντιεξουσιαστικά! Βλέπεις εδώ είναι επαρχία, ο τόπος μικρός, δεν μας παίρνει και για πολλά πολλά! Τα μπλόκ της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και της Ταξικής Πορείας έδωσαν τον τόνο και τον παλμό στις πορείες της Πρωτομαγιάς και της απεργίας της 5ης Μάη με συνθήματα ενάντια στη χούντα ΔΝΤ–ΕΕ και στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης που συνθλίβουν τους εργαζόμενους, το λαό. Τα γεγονότα της Αθήνας και η προβοκάτσια, μαζί με την προσπάθεια δημιουργίας κλίματος τρομοκρατίας και εκφοβισμού από την κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν, δεν έμειναν αναπάντητα και στην πόλη μας. Η Πρωτοβουλία Αντίστασης κάλεσε σε συλλαλητήριο την Πέμπτη 6 Μάη και αρκετές δεκάδες εργαζόμενοι διοργάνωσαν πορεία στο κέντρο της πόλης, σπάζοντας στο δρόμο τον τρόμο που θέλουν με κάθε τρόπο να μας επιβάλουν.


Θεσσαλονίκη, Δυτικές συνοικίες

Μέσα από συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων που έγιναν τον τελευταίο καιρό μεταξύ διάφορων συλλογικοτήτων και κοινωνικών χώρων των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης, συγκροτήθηκε η «Πρωτοβουλία Αγώνα Δυτικών Συνοικιών» ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα του Προγράμματος Σταθερότητας, ενάντια στην παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Χαράζοντας κοινή στάση για αντίσταση και αλληλεγγύη, τα μέλη της «Πρωτοβουλίας Αγώνα Δυτικών Συνοικιών» απαιτούν να παρθούν τα μέτρα πίσω. Δεν αποδέχονται να γίνουν σκλάβοι της ΕΕ και του ΔΝΤ, αφού όλα αυτά γίνονται υπό την επιτήρηση και τον έλεγχό τους, αρνούνται να τους λιώσουν τα όργανα και οι μέθοδοι του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου. Οι Δυτικές Συνοικίες, κύρια υποβαθμισμένες εργατογειτονιές, βιώνουν τις τραγικές συνέπειες της αντεργατικής επίθεσης του συστήματος και βρίσκονται, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι και μετανάστες, μπροστά σε βαθιές ανατροπές, που θα σαρώσουν τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και τις εναπομείνασες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού. Τα μέλη της Πρωτοβουλίας συσπειρώθηκαν πάνω σ’ αυτά που τα ενώνουν και επιδιώκουν τη διεύρυνση της απεύθυνσής τους, για να συμβάλουν με όλη τη δύναμή τους, ώστε να βγουν όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα. Η Πρωτοβουλία πραγματοποίησε παρέμβαση στη Νεάπολη με προκήρυξη και αφισέτα, που εξελίχθηκε σε πορεία σε Νεάπολη και Πολίχνη. Ακόμη, συνεχίζοντας τη δράση της πραγματοποίησε πορεία σε άλλους χώρους της Νεάπολης και στις Συκιές και παρεμβάσεις στις λαϊκές αγορές της Νεάπολης και Ξηροκρήνης. Παράλληλα έχει προγραμματίσει παρεμβάσεις σε όλες τις γειτονιές των δυτικών συνοικιών και δουλεύει για την πραγματοποίηση μεγάλης υπαίθριας λαϊκής συναυλίας. Η «Αντίσταση στις Δυτικές Γειτονιές» από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στην προσπάθεια της συγκρότησης της Πρωτοβουλίας Αγώνα και σ’ όλες τις συνελεύσεις και παρεμβάσεις της, ενώ με δικιά της προκήρυξη ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και τη νέα φοροληστεία, παρενέβη στην Ανθοέκθεση στους Αμπελόκηπους.


Επίθεση φασιστών σε στέκι στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης

Διπλή δολοφονική επίθεση δέχτηκε το στέκι του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Δυτικών Συνοικιών στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Την Παρασκευή 7 Μάη κι ενώ μέλη του στεκιού βρίσκονταν στο χώρο και συζητούσαν, τους επιτέθηκαν 10 περίπου φασίστες (Χρυσή Αυγή) με κράνη, ξύλα και σιδερογροθιές. Τα μέλη του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου κατόρθωσαν να αποκρούσουν την επίθεση και να απομακρύνουν τους φασίστες από το στέκι, αρκετά όμως τραυματίστηκαν και κατέφυγαν στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Την επόμενη νύχτα οι φασίστες πέρασαν ξανά με μηχανάκι κι έριξαν μολότοφ μέσα στο χώρο του στεκιού, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει άμεσα η ζωή ενός νεολαίου που διέμενε προσωρινά στο χώρο. Η απάντηση από πλευράς εργαζομένων υπήρξε άμεση. Στο κάλεσμα του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου για συγκέντρωση καταγγελίας του χτυπήματος την Κυριακή το μεσημέρι στην κεντρική πλατεία των Αμπελοκήπων ανταποκρίθηκαν πάνω από 300 άτομα από το χώρο της αναρχίας αλλά και της ευρύτερης αριστεράς. Ακολούθησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους των Αμπελοκήπων κατά την οποία ακούστηκαν συνθήματα κατά της καταστολής, της τρομοκρατίας και του φασισμού. Το ΚΚΕ (μ-λ) καταδίκασε το γεγονός και συμμετείχε στην πορεία. Με γραπτή ανακοίνωσή του συνέδεσε την επίθεση αυτή με την παλλαϊκή συμμετοχή στην απεργία της 5ης Μάη και την προσπάθεια του συστήματος να τρομοκρατήσει εργαζόμενους και νεολαίους και επεσήμανε την ανάγκη συνέχισης του αγώνα ανατροπής των αντιλαϊκών μέτρων παρά και ενάντια στην τρομοκρατία. Οι φασιστικές οργανώσεις, κυρίως η Χρυσή Αυγή, έχουν εντείνει την παρουσία τους το τελευταίο διάστημα, κυρίως στις δυτικές εργατικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης, με φασιστικά ρατσιστικά συνθήματα στους τοίχους, με αυτοκόλλητα τρικάκια, με αφισετάκια. Πέρυσι το Μάρτιο είχαν προβεί σε αντίστοιχο φασιστικό χτύπημα καταστρέφοντας το Στέκι Εθελοντικής Εργασίας πάλι στους Αμπελόκηπους και αναγράφοντας συνθήματα κατά των ξένων. Σε περιόδους έντονης λιτότητας, ανεργίας, ανασφάλειας κι ανέχειας επιστρατεύονται τέτοιου είδους μηχανισμοί από το σύστημα είτε για να σπείρουν κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, ώστε να αποθαρρύνουν κάθε αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων είτε για να αποπροσανατολίσουν τους εργαζομένους και τη νεολαία ως προς τους πραγματικούς υπεύθυνους της κατάστασης που βιώνουν. Ιδιαίτερα όταν η Αριστερά δεν κατορθώνει να αρθρώσει φερέγγυα και αξιόπιστη απάντηση. Οι ευθύνες και τα καθήκοντα μεγαλώνουν αυτή την περίοδο. Ας τις αναλάβουμε!


«Απελευθερωμένες», μαζικές παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων

Η άγρια επίθεση του συστήματος απαιτεί κι αυτό

Μετά τη «νομιμοποίηση» των καμερών παρακολούθησης στους δρόμους και τις πλατείες, ήρθε ξανά η σειρά των «κοριών» της ασφάλειας στις επικοινωνίες και τις συνδιαλέξεις του λαού, για να απελευθερώσουν και να εντατικοποιήσουν τη «δουλειά» τους. Και δεν αναφερόμαστε ούτε στο παλιό γνωστό (ξεχασμένο;) «σκάνδαλο» των υποκλοπών του 2005 (με τις ιδιαιτερότητες που είχε), ούτε στην οδηγία των ιμπεριαλιστών της Ε.Ε. του 2002, που απαιτεί τις παρακολουθήσεις των κάθε είδους συνδιαλέξεων των ...εκατομμυρίων υπόπτων, που υποχρεούνται να εφαρμόσουν τα κράτη–μέλη. Ούτε μόνο στα πρόσφατα δημοσιεύματα για την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων (σταθερής και κινητής τηλεφωνίας) από την Ε.Υ.Π. μετά την προβοκάτσια με τους 3 νεκρούς εργαζόμενους της Marfin. Αλλά στη μαζική «άρση του τηλεφωνικού απορρήτου», για ολόκληρες περιοχές της Αθήνας (δημοσιέυματα «Ελευθεροτυπίας», 10 και 11.05.2010), στις απαιτήσεις της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας προς τις εταιρείες τηλεφωνίας να της παραδώσουν, ακόμα και «αναδρομικά», τα στοιχεία των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων χιλιάδων πολιτών.

Ετσι, εκτός από τα Ανω Πετράλωνα, την Καισαριανή, τους Αμπελόκηπους και του Γκύζη, όπου υπήρξαν σχετικές (απ)αιτήσεις της Αντιτρομοκρατικής κατά τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, αναφέρονται και νέες απαιτήσεις «συλλογής συνδιαλέξεων» (sic) από περιοχές γύρω απ’ την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου (βλέπετε, υπάρχει και το φοιτητικό κίνημα, αλλά και το πανεπιστημιακό άσυλο που βάλλεται από παντού), το Κουκάκι (3/09), το Γουδί (μετά την επίθεση σε κλούβα των ΜΑΤ, το Δεκέμβρη του ’08), την Αργυρούπολη (5/09), τη Νέα Ιωνία (3/09), τη Φιλοθέη, τη Γούβα (11/09), τη Νέα Κηφισιά (2/09) και τα Πετράλωνα, όπου έγινε άρση απορρήτου συνδιαλέξεων και sms για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που έφτανε τις 12 ώρες, κατά τα έτη 2007, 2008, 2009. Με το πρόσχημα της διασφάλισης της «εθνικής ασφάλειας» βρέθηκαν στο στόχαστρο της αστυνομικής «επιτήρησης» όλοι οι πολίτες που ζουν ή βρέθηκαν στις περιοχές αυτές, το περιεχόμενο των συνδιαλέξεών τους, το όνοματεπώνυμο καλούντος και καλούμενου, η διάρκεια κλήσης, το σημείο που βρίσκονταν όταν έκαναν την κλήση, τα μηνύματα κ.ο.κ.. Και βέβαια εδώ αναφερθήκαμε μόνο στις περιοχές και στα χρονικά διαστήματα που ήρθαν στη δημοσιότητα.

Η σοβαρότητα της εξέλιξης δεν βρίσκεται στο ότι τα παραπάνω αποτελούν κάποιου είδους μεμονωμένα «κρούσματα» παραβίασης των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού. Αλλά στο γεγονός ότι η κυβέρνηση, το Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη», η Ασφάλεια, η Ε.Υ.Π., η Αντιτρομοκρατική και –γιατί όχι– και οι υπηρεσίες των μεγάλων αφεντικών, έχουν τη δυνατότητα, όποτε το απαιτούν οι ανάγκες τους, όποτε το κρίνουν, για όσο χρόνο κρίνουν, με όποια πρόφαση βρουν, να παρακολουθούν, να καταγράφουν, να φακελώνουν τις κάθε είδους συνδιαλέξεις του ύποπτου -γι’ αυτούς-… λαού. Και σ’ αυτό το «έργο» καμιά «Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου» δεν θα σταθεί εμπόδιο (όπως απέδειξε και η ανάλογη εξέλιξη με τις κάμερες). Αυτό απαιτεί η «θωράκιση» ενός συστήματος, που έχει κηρύξει τον πόλεμο στον «εχθρό–λαό», αυτό απαιτεί η επιχείρηση ελέγχου και τρομοκράτησής του.