ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ Οι μισθοί στο έλεος της εκάστοτε κυβέρνησης

Σε ολομέτωπη και ολοκληρωτική επίθεση περνούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας. Κλιμακώνουν με αγριότητα τον ταξικό πόλεμο με στόχο την ολοκλήρωση της κατεύθυνσης για την ιστορική τους ρεβάνς, δηλαδή την πλήρη και άνευ όρων υποταγή της εργατικής τάξης. Εκεί οδηγεί ο «νέος μηχανισμός καθορισμού κατωτάτου μισθού και ημερομίσθιου» που προωθεί η τρικομματική κυβέρνηση ως εκφραστής των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, υπό την καθοδήγηση των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της τρόικας. Ο νέος αυτός «μηχανισμός» σηματοδοτεί την πλήρη και οριστική κατάργηση του κατώτατου μισθού. Αποτελεί καίριο χτύπημα στην καρδιά, στον πυρήνα συγκρότησης της εργατικής τάξης. Εδραιώνει τον εργασιακό μεσαίωνα και -σε συνδυασμό με την εξελισσόμενη κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων- μετατρέπει τους χώρους εργασίας σε δουλεμπορικά κολαστήρια για την εργατική τάξη και το σύνολο των εργαζομένων.

Η σημερινή κατάσταση
Πριν περάσουμε, όμως, συγκεκριμένα στο νέο «μηχανισμό», ας δούμε τη διαμορφωμένη κατάσταση. Ήδη η κυβέρνηση Παπαδήμου καταργώντας την ΕΓΣΣΕ και «παγώνοντας» τις τριετίες στα επίπεδα του Φεβρουαρίου του 2012 νομοθέτησε κατώτατο μισθό με ηλικιακό διαχωρισμό. Στα 586 ευρώ μικτά για εργαζόμενους άνω των 25 ετών και στα 511 ευρώ μικτά για κάτω των 25 ετών. Αυτό έφερε αυτόματα μειώσεις μισθών σε όσες κλαδικές συμβάσεις υπογράφτηκαν από τότε μέχρι σήμερα μέχρι και 30%. Παράλληλα, «άνθισαν» οι επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, ενώ αυτή τη στιγμή έχουν λήξει σχεδόν το σύνολο των κλαδικών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα των εργοδοτών. Το εφιαλτικό τοπίο που έχει δημιουργηθεί στους χώρους δουλειάς αποτυπώνεται με την αύξηση της μερικής απασχόλησης που τείνει να γίνει καθεστώς και αφορά κυρίως την 4ωρη εργασία, με τους εργαζόμενους βέβαια να δουλεύουν περισσότερες ώρες. Ενδεικτικά αναφέρουμε για εργαζόμενους άνω των 25 ετών για προϋπηρεσία 0-3 ετών, 293,04 ευρώ ο άγαμος και 322,34 ευρώ ο έγγαμος. Ενώ για εργαζόμενους κάτω των 25 ετών
για 0-3 έτη προϋπηρεσίας, 255,47 ευρώ ο άγαμος και 281,02 ευρώ ο έγγαμος.
Στα παραπάνω επίπεδα θα μπορούσε να πει κανείς ότι διαμορφώνεται και ο μισθός ενός μεγάλου ποσοστού εργαζομένων που, με βάση το «δικαίωμα» της εργοδοσίας, επιβάλλει μονομερώς εκ περιτροπής εργασία. Επίσης στη μαύρη εργασία και ιδιαίτερα σε χώρους της παροχής υπηρεσιών (όπως επισιτισμός, ντελίβερι κ.ά.) που απορροφιέται μεγάλο μέρος νέων εργαζομένων διαμορφώνεται ωριαία αμοιβή στα 2 ευρώ.
Ήδη οι κατώτατοι μισθοί «αναπροσαρμόζονται» με βάση την κατάργηση του επιδόματος γάμου που δρομολογήθηκε από 1η Απρίλη. Επιπρόσθετα, και χωρίς το νέο «μηχανισμό», θα «αναπροσαρμοστούν» με την κατάργηση των τριετιών που βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.
Τα παραπάνω, βέβαια, αφορούν τους εργαζόμενους που πληρώνονται, μιας και το όλο αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο έχει αποθρασύνει τους εργοδότες που με την κάλυψη των κρατικών μηχανισμών έχουν κάνει στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους.

Ο μηχανισμός κατάργησης του κατώτατου μισθού
Τα παραπάνω όμως δεν είναι αρκετά για τις αδηφάγες ορέξεις του κεφαλαίου. Ο διαμορφωμένος συσχετισμός δύναμης υπέρ του στο πεδίο της ταξική πάλης, το βάθεμα της κρίσης και η ανάγκη του για άμεσο ξεζούμισμα των εργαζομένων επιβάλλει στις δυνάμεις της αντίδρασης να ολοκληρώσουν την αντεργατική τους επιδρομή. Ο νέος «μηχανισμός», που ήδη ως κατεύθυνση και δέσμευση έχει ψηφιστεί (ν.4093/2012), παίρνει σάρκα και οστά με το τελικό κείμενο των αλλαγών που παραδόθηκε τις προηγούμενες μέρες από τον υπουργό Εργασίας για έγκριση στην τρόικα και με προοπτική την άμεση εφαρμογή του από φέτος. Σύμφωνα λοιπόν με τα δημοσιεύματα, το ύψος του κατώτατου μισθού θα καθορίζεται από 11 κριτήρια που ουσιαστικά αποτελούν τις συστάσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ΔΓΕ), του ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Και αν το ΔΓΕ γενικολογεί, οι δύο άλλοι οργανισμοί γίνονται πιο συγκεκριμένοι. Θα αναφερθούμε σε ορισμένα βασικά σημεία που αποπνέουν τη δυσωδία των επιχειρουμένων αντιδραστικών αλλαγών.
1. «Η αύξηση του κατώτατου μισθού των ανειδίκευτων εργαζομένων, σε συνθήκες μεγάλης ανεργίας, δεν ενδείκνυται». Με βάση αυτό το κριτήριο, ο υπ. Εργασίας ανακοινώνει και δεσμεύεται ότι ο κατώτατος μισθός δεν θα μειωθεί, αλλά θα παγώσει ως το 2016. Το «πάρτι» όμως για το κεφάλαιο αρχίζει από δω και πέρα.
2. Ο κατώτατος μισθός συνδέεται με το ελάχιστο όριο διαβίωσης, δηλαδή με αυτό που κάθε τόσο θα καθορίζεται από τους μηχανισμούς του συστήματος ως το όριο της φτώχειας. Εντελώς απροκάλυπτα, λοιπόν, συνδέουν (ταυτίζουν, λέμε εμείς) την αμοιβή της εργασίας με τη φτώχεια, θέλοντας να καταφέρουν και ένα ιδεολογικό πλήγμα στην εργατική τάξη, να παγιώσουν τον ταξικό διαχωρισμό.
3. Συνδέεται με το ρυθμό της οικονομικής ανάπτυξης, την οικονομική κατάσταση της χώρας και τους δείκτες της οικονομίας. Μάλιστα, «η περιοδικότητα μεταβολής του κατώτατου μισθού να ακολουθεί τις εξελίξεις της οικονομίας και της αγοράς εργασίας». Για την οικονομία του άρθρου παραπέμπουμε στο άρθρο του προηγουμένου φύλλου της Π.Σ. «Ανάπτυξη: η περιβολή της καταστροφής της χώρας και της φτωχοποίησης του λαού» που αφορά την εκτίμηση μας για την «ανάπτυξη» και τι θα σημαίνει αυτή η σύνδεση.
4. «Διαφοροποιημένοι κατώτατοι μισθοί ανά περιοχή ενδείκνυνται εφόσον υπάρχουν ιδιαίτερες οικονομικές συνθήκες ύφεσης και ανεργίας σε αυτές, οπότε εκεί οι βασικοί μισθοί πρέπει να είναι χαμηλότεροι». Γεωγραφικοί διαχωρισμοί, προάγγελος των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ). Βέβαια, με τους ανέργους να βρίσκονται ήδη στο 1,5 εκατ. και με αυξητική τάση, καθώς επίσης και όλες τις περιοχές της χώρας να μαστίζονται από την ανεργία, μάλλον το πιο πιθανόν είναι όλη η χώρα να αποτελεί μια ΕΟΖ. Με βάση, μάλιστα, τις συστάσεις των οργανισμών γίνεται λόγος για μισθούς 30% μειωμένους σε σχέση με τον κάθε φορά καθορισμένο κατώτατο μισθό.
5. «Για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων ενδείκνυται ο καθορισμός των κατώτατων μισθών σε ποσοστό περίπου 75% του κατώτατου μισθού των ενηλίκων». Συνεχίζεται ο ηλικιακός διαχωρισμός των εργαζομένων με τους νέους να ετοιμάζονται για την αρένα των λεόντων. Ακόμη και ίδιος να παραμείνει ο κατώτατος μισθός, για τους νέους εργαζόμενους θα πέσει στα 440 μεικτά!!!
6. Συνδέεται με «το κόστος εργασίας στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» και την «παραγωγικότητα της οικονομίας στο σύνολό της και σε επιμέρους κλάδους». Με λίγα λόγια, στο όνομα στους «ανταγωνιστικότητας», για την προσέλκυση των ξένων επενδύσεων, ο κατώτατος μισθός θα πιέζεται συνεχώς στους τα κάτω και αυτό ανεξάρτητα με το αν ευημερούν οι οικονομικοί δείκτες ανάπτυξης. Ενώ παράλληλα δίνεται η δυνατότητα στους κεφαλαιοκράτες να διαμορφώνουν διαφορετικό κατώτατο μισθό ανά κλάδο.
7. «Να μην επεκτείνονται οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις στους μη εκπροσωπούμενους εργοδότες και να δημιουργείται ευχέρεια εξαίρεσης από αυτές για τους εργοδότες…». Παραπέρα χτύπημα των κλαδικών συμβάσεων μέχρι την οριστική τους κατάργηση.
Με βάση τα παραπάνω, ουσιαστικά μιλάμε για την κατάργηση του κατώτατου μισθού. Γεγονός βέβαια που θα φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο στο επίδομα ανεργίας όσο και στις συντάξεις. Μέσα σε όλα αυτά ας συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι θα προστεθεί η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Αρκεί να θυμηθούμε τις δηλώσεις του πρώην υπ. Εργασίας Κουτρουμάνη ότι «κινδυνεύουν αν δεν υπάρξει ανάπτυξη».
Η κατάργηση του κατώτατου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων αποτελεί στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση. Από τη μια, αναιρεί κάθε έννοια συλλογικής διαπραγμάτευσης για την εργατική τάξη και, από την άλλη, της αφαιρεί μεγαλύτερο κομμάτι από τον πλούτο που παράγει. Η υπεράσπιση του κατώτατου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων είναι όρος ζωής για την εργατική τάξη και το σύνολο των εργαζομένων. Σίγουρα ο ταξικός συσχετισμός, η κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, οι ξεπουλημένες ηγεσίες που ηγεμονεύουν δυσκολεύουν την κατάσταση. Ακόμη και οι αριστερές ρεφορμιστικές ηγεσίες στα σωματεία και στα συνδικάτα μπαίνουν ανάχωμα στην οργάνωση του αγώνα και στο σωστό προσανατολισμό του. Ποτέ δεν προσπάθησαν να οργανώσουν τις εργατικές μάζες για μια πραγματική μάχη. Το μόνο που έκαναν ήταν να πλειοδοτούν για τον κατώτατο μισθό (1200, 1300, 1400 ευρώ).
Παρόλ’ αυτά σε κάθε χώρο δουλειάς πρέπει να σημάνει γενικός συναγερμός. Να ζωντανέψουν οι συζητήσεις, οι συνελεύσεις. Να δημιουργηθούν εστίες αντίστασης, επιτροπές αγώνα. Οι ταξικές δυνάμεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες οργάνωσης των εργαζομένων. Με όλη τους τη δύναμη να υπηρετήσουν την κίνηση του κόσμου της δουλειάς και του μόχθου. Απαιτείται ενιαίος, αποφασιστικός, ανυποχώρητος αγώνας. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν αυτή την επίθεση.