Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

26 Απρ 2013

Αυτοδίκαιες διαγραφές και το δικαίωμα στις σπουδές στο στόχαστρο

Την προετοιμασία του εδάφους για να περάσει στο επόμενο στάδιο της επίθεσης φαίνεται να προωθεί το υπουργείο στην συγκεκριμένη φάση. Οι προθέσεις του συστήματος εξάλλου είναι γνωστές από χρόνια, όσον αφορά τα δικαιώματα των φοιτητών αλλά και της νεολαίας συνολικά. Έτσι μετά το πέρασμα του νόμου πλαίσιο σε περίοδο καλοκαιριού και την αδυναμία του φοιτητικού κινήματος να δώσει την ανάλογη απάντηση, μετά την ψήφιση του σχεδίου «Αθηνά» με όλη την διαδικασία που ακολούθησε, αρχίζει να ανοίγει το ζήτημα των διαγραφών όλο και περισσότερο. Εξάλλου οι περισσότερες αστικές φυλλάδες, εδώ και καιρό, έχουν άρθρα για το συγκεκριμένο ζήτημα στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος προβλέπει αυτοδίκαιη διαγραφή για τέσσερις κατηγορίες φοιτητών.

• Για αυτούς που έχουν εισαχθεί από το 2003-2004 και νωρίτερα, προβλέπεται διαγραφή με τη λήξη του ακαδημαϊκού έτους 2013-2014.
• Για αυτούς που έχουν εισαχθεί τα ακαδημαϊκά έτη από το 2004 έως το 2007 προβλέπεται διαγραφή στο τέλος του 2014-2015.
• Ενώ για τους εισακτέους από το 2007 έως το 2011 προβλέπεται αυτοδίκαιη διαγραφή στην συμπλήρωση των 2*ν ετών φοίτησης
• Τέλος για αυτούς που έχουν εισαχθεί μετά το 2011-2012 προβλέπεται διαγραφή στα ν+2 έτη.
Επίσης θα διαγράφονται και οι φοιτητές που δεν θα κάνουν ανανέωση εγγραφής στη σχολή για δύο εξάμηνα. Ενώ από τον Σεπτέμβρη θα αρχίσει και η εκκαθάριση των μητρώων των σχολών.
Οι διαγραφές είναι ένας βασικός πυλώνας στην όλη προσπάθεια που γίνεται για να πεταχτούν εκτός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μεγάλα κομμάτια των φοιτητών, ειδικά αυτοί που προέρχονται από χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Εξάλλου έχει μπει από χρόνια η κατεύθυνση για τη δημιουργία ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς, μέσα από την ένταση των ταξικών φραγμών. Μια κατεύθυνση που έχει πάρει πολύ πιο αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά με τις πολιτικές των μνημονίων τα τελευταία χρόνια.
Αυτό που πρέπει να γίνει ξεκάθαρο είναι το μέγεθος της επίθεσης με την οποία καλείται να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα, αλλά και τα καθήκοντα που μπαίνουν στις δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτό. Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη και κανένας εφησυχασμός ότι το σύστημα μπορεί να κάνει πίσω από μόνο του ή να μην το ανοίξει φοβούμενο αντιδράσεις. Παρότι οι αντιδράσεις είναι κάτι που μετράει, ο βασικός παράγοντας που μπορεί να μπλοκάρει τέτοιες πολιτικές είναι το συγκροτημένο και οργανωμένο φοιτητικό αλλά και ευρύτερα λαϊκό κίνημα. Όποιος λοιπόν σήμερα δεν συγκροτεί τον κόσμο στην κατεύθυνση της αντίστασης στην επίθεση και της διαμόρφωσης πραγματικών όρων απάντησης δεν κρατάει απλά ουδέτερη στάση αλλά βοηθάει άθελα ή ηθελημένα στο να συνεχίζεται να προωθείται αυτή η πολιτική.